Daer zyn schilders die liever hebben dat den doek maer eene laege koleur en heeft, den welken zy preferen voor den gonnen die'er twee heeft, om dat hy de koleuren min verdooft, en om dat hy gemakkelyker oprolt als men hem wilt transporteren; nogtans aengezien den draed van den doek altyd zeer verschynt op die, de welke maer eenen grond en hebben, men begruykt dien wynig dan voor groote werken.,Men legt dan bynaer altyd twee andere grond-laegen op de eerste, d'eene achter d'andere, de naerleste altyd puymende als zy wel droog is, eer men de volgende legt. deze laetste gronden zyn gemaekt van lood-wit gemengelt met bruyn rood en een weynig kol-zwart, om den grond een roodagtig grys te geven, het welk generaelyk overeenkomt met alle de koleuren van de schilderkonst: oplettende van ér zoo weynig koleur op te leggen als men kan, op dat den doek niet broos en worde en op dat de koleuren, de welke men daer op komt te leggen, in 't schilderen zig beter houden: als deze laetste laege wel gedroogt is, dan is den doek bereyd en in staat van de schilderinge te ontfangen.