in landschap moet men wel toesien dat t' selve allenskens verflauwt, dat men voor geen gronden en maeket die te bruijn sijn, gelijck sommige gewent sijn te doen om de rest te doen verschieten: maer 'r is 't beste de gronden soo te maeken, dat t' niet van malkanderen afsteke, als dat sij soeter en soo sterck niet en sijn, also voor maer al te mael gloedent. ende als het van noode is voor een stercke bruijnte te brengen, dan moet men deselve tegen. den achtersten grondt niet bruijn maeken gelijck den meesten hoop van de landschap schilders gewent zijn te doen; maer moet boven tegen de achterste gronden wat lichter gehouden worden om dat het niet hert soude staen, endit maeckt de lanschappen sacht en soet; ende als ' er eenige locht door de boomen gesien wort, dan moet de selve locht bruijnder sijn als buijten de boomen, alist dat het de selve locht is, en van eene coloriet het gene in't leven alsoo is.