Lofdicht, Ghesonghen ter eeren van den wijdt-vermaerden Vlaemschen Apelles ende Apollo, als hy zijn Schilder-Boeck in yeders handen door den Druck ghegheven heeft.
Die geeren hoort, en leest, van seldtsaem oude dinghen,
Comt voeght u by der handt, en hoort van Mander singhen,
Van wie, hoe, en wanneer, de waerde Schilder-const
Van eenen Phydias bedacht is, en begonst:
Hoe dat een Herder heeft de schim van sijne Schapen
Ghetrocken eerst in't sandt, hoe eerst t'Atheensche wapen
Van over eeuwen langh, ghemaeckt was op paneel:
VVie eerst de Verwen schoon, en aldereerst t'Pinceel
Ghenomen heeft in d'handt, by Griecken oft Latijnen.
VVat werck Zeux en Parras de Son heeft doen beschijnen:
VVat Venus wonder schoon, wat Druyf, Gordijn, Patrijs,
Oyt maeckte haer Pinceel: wie eerst Latona wijs
V Soons ghestraelde hooft, en glinsterende haren
Heeft connen trecken nae, gaet Mander u verclaren.
Hy, wie van den Parnas, oft Heliconschen tsop
Begoten werdt altijt op sijn ghebladen cop.
VVie die Pierides, wie Phoeb, en al de Goden
Beminnen al ghelijck, en wien der Goden Bode
Lijck hy d'Itacker dee, de dierbaer Molys-spruyt
Ghegheven heeft uyt liefd': van wie een eer-gheluyt
Ghehoort werdt over al, gaet u voor ooghen stellen
Het leven, en het werck van Schilders niet om tellen.
En ghy die met t'Pinceel besteedt u diere tijdt
Aen Polygnoti Const, en die met alle vlijt
V selven nacht en dagh niet doet dan stadigh terghen,
Om brenghen weer in't licht, dat Momus wil verberghen.
Ghy gheesten, die den wegh van Aecken, Lucas, Duyr,
Heemskerck, Mabuys, Blocklandt, naetreedt met hijghen suyr,
En Floris wijdt vermaert, Bassan, twee Frederijcken,
Raphael, en Titziaen, Corregio van ghelijcken,
Goltz, Bloemaert, langhe Pier, en duysent Meesters meer,
nae oeffent in dees eeuw, comt hoort doch Manders leer.
Siet, segh ick, wat hy hier in Rijmen heeft gheschreven,
Rijmen, die altijt wel en eeuwigh sullen leven,
En die in Lethes vloet (spijt, wie het oock benijdt)
Verdrencken sullen niet: ô Mander, uwe vlijt
Verdient een grooter lof, als Menschen connen gheven.
V naem, en Dicht-gheschrift, behoort te sijn verheven,
Tot aen t'ghesterde rondt, alwaer Latonaas soon
Sijn vier'ghe paerden vier t'ontstallen is ghewoon,
Tot daer, daer hy die weer gaet drencken in de baren
Van d'onghebaende plas, by d'onghelongde scharen.
VVie heeft oyt onse tael doen spreken dese Const?
VVie heeft de Bataviers bewesen dese gonst?
VVie heeft den Mantuaen doch Neerlandts leeren spreken?
VVie heeft der Muses lof, wie heeft met soete treken
Phoeb uwen lof ghespeelt, op wel ghestelde Lier?
VVie heeft uyt Bosch en Put, uyt Veld en uyt Rivier,
De Goden al ghelijck meer vreughden doen vergaren,
Langs den bebloemden cant van't veel beseylde Sparen?
T'is Mander, ons Poët: wiens wel verdienden Lof
Moet dueren eeuwen veel, en nemen nemmeer of.