Soo lang de Sonne duert, de maen, en oock Pleiaden:
Soo lang den Sodiack met Sterren blijft gheladen:
Soo lang t'bekaarste rondt omgordt dees aerden Cloot:
Soo lang de swarte nacht naevolght Aurora root:
En soo lang, als met kiel Neptunus rugghe boven
Sal moghen zijn ghevoort, beseylt, en overschoven.
Soo langhe moet u naem, u werck, u Dicht-gheschrijf,
O Mander, zijn vermaert, of wel de Doot u lijf
Sal trecken, nae ghewoont, in aller Menschen haven:
Soo sal doch werden niet u naem met u begraven.
OoRdeeLt sondER twiSt.
Een ernstlijck Lof-dicht, ter eeren des wedergheboren Apellis, ende Nederlandtschen Maronis, Caroli Vermander.
O Wonderbaer Ghesint'! vry-peynsende ghemoedt!
Hoe ontrooft ghy my mijn! ghy houdt my g'heel verwoedt!
Wel! hoe! wat dinck! de oud' ghesinte een Vermander
Ghegrift werdt in mijn hert', ick waend' de Geest een ander,
Als sy verscheyd', verkoos, ick dacht' (oock meer met mijn
Eertijts) als t'lichaem cout verbrandt was, dat dees Schijn
Al swermend' gints en weer socht een beter woonstede,
Een lichaem teer, bequaem, Const-liefhebbende leeden.
Ick herdenckend' aen u, Vermander, duysentmael,
Ghy zijt voorwaer Mabuys, oft' Angelus Michael,
Die eertijts Lucas heet', door wiens Const t'vermaerd' Leyde
Sijn Nijls vloet (nu ghestremt door zijn doot) wijt uytspreyde.
Du bist, du bist Mabuys, oft dien Apellis gheest,
Voortijts die soo gheacht, end' vermaert is gheweest,
nae dat hy onbekent hadd' over al gaen sweven,
En nerghen niet en vondt, dan in u, zijn voor-leven,
Apellis, jae Marons schijn op u is ghedaelt,
Ick u op den Parnas, oock twee-toppigh ghezaelt,
Op t'voet-ghevleughelt Ros heb dickwils hooren rijden,
D'hooghst steygerend' alleen, end' putten sonder mijden
D'eeuwigh makenden born. Dees schijnlijcke Ghesint
Werdt (als ick aen u denck) in mijne hert gheprint.
Wat! ist Euphorbi droom? Met recht-toecomend' eere
Sijt ghegroet ô Apell', Luca, ghegroet Durere.
Dit werdt ghenoech befaemt. Nu siet, en wonder hoort,
Hert-knagende Momist, end' grimmend' Haet verstoort,
Wiens dweers-siende ghesicht, end' slang-briesend' ghewelden
Vellend' hier teeg' haer schicht, niet eene brijs en gelden.
Aensiet, insiet, doorsiet, ghy Const-liefhebbers jonst'
Dit onvolprijslijck werck, wonderlijckbare Const':
Wie cant prijsen ghenoech, waer toe veel prijs gheclancken?
Daer t'werck soo prijslijck is, t'vergheefs zijn de Olijfs rancken.
Heb hier den hooghsten prijs, en lof, ô Mander eel,
S'ghelijck ick voortijts gaf u Borghers op't toneel,
Tot lof end' eer van u, voor t'fray' afghemaelt ronde,
By den Camers drie-mans, daer de Liefd' is de gronde.
H. Godt is wonderlijck. S. van Delmanhorst.