Op't Schilder-Boeck van Carel van Mander,
Sonnet.
Door Nylis overvloedt Egypten gheeft zijn vrucht:
Tot wasdom Mander oock door t'Mole-beecksche vlieten,
Den Schilder-spruyten laeft met leerlijck mildt begieten,
Waer door met sacht gheruys vervult is al de lucht.
O Ieught, tot Const ghesint, neemt vlijtigh hier toevlucht:
Wan-lustigh laet u vlijt noch arbeydt niet verdrieten:
Des Manders stroomen soet danckbarigh wilt ghenieten,
Ghy wordter door ghestijft in deught, Const, eer' en tucht.
Ghy meught u spieglen hier, en sien op't Schilders leven
Hoe datse zijn gheraeckt, in voorspoet, oft in sneven,
Door Naso scheyden leert het weldoen van t'vergrijp.
Siet, Mander u verclaert wat duyster was gheschreven:
Danckt hem, die menigh hert in vreughden heeft doen sweven,
En t'swaer ghemoedt verlicht, met Herp, Trompet, en Pijp.
Per P.D. Ketelaer, van Coolscamp.
Geern d'eene vriendt ghedenckt de ander: Soo doet oock met u Carl Vermander.
Sonnet.
Vermander goede vriendt, ghy die t'ghemeene nut
Der Ionghelinghen cloeck, uyt liefden soeckt te meeren:
De Schilder-Const ghy recht beschrijft, om vvel te leeren:
Hier inne ghy voorwaer hun allen zijt een stut.
Die niet onachtsaem zijn, haest comen uyt den dut:
Door grondigh onderwijs, versaden veel t'begeeren,
En sullen danckbaer weer der Consten lof vermeeren:
Dus vaert doch vriendt vry voort, de Heere zy u schut.
Terwijl Een noodigh is, soo laet ons dat ghedencken,
Dan sal de Conste schoon, de siele oock niet krencken.
Den reynen ist al reyn, t'hert blijft gherust en stil.
Het Hemelsch Godlijck beeldt ghestadigh doet ons wencken,
Om ons door zijnen Gheest het eenigh een te schencken:
Dit Een is noodigh: dus ick wensch, T'gae soo Godt wil.
T'gae soo Godt wil.