op
verscheyden actien, nae de lichamen in't vyer stoken, en ander wercken
* doende
waren. Seer wreet had hy oock uytghebeeldt Decium, die hittich
aenstouwende de stokers, schijnt te vorderen den doot des onnooselen
Martelaers, welcken d'een handt opheffende, schijnt zijnen gheest Gode te
bevelen. Dese Historie wierdt in coper plaet ghesneden van Marc Antonio
van Bolognen: en Baccio werdt van den Paus (wien dit wonder wel beviel)
gegeven om zijn
* Const, een Ridderschap van S. Pieters. Te Florencen
ghekeert, schilderde hy eenen jongen S. Ian in de woestijn, hebbende in
den slincken arem een Engelken, den rechteren heffende ten Hemel: dit
stelde hy tot zijn Vader in den winckel, om trotsen Ioan Francisco
Rustici, zijnen eersten Meester, die doe doende was met schilderen
d'Historie van S. Paulus bekeeringhe. Dit stuck van Baccio werdt
van den Constenaers der teyckeninge halven seer ghepresen: maer niet van weghen
t'coloreren, welck te hardt, en niet te wel ghehandelt was. Hier naer maeckte
Baccio den grooten Reus Hercules met Cacus, die te
Florencen op de plaetse werdt ghestelt, uyt eenen Marmersteen, van negen ellen
en half hoogh, en vijf breet: welck werck Michel Agnolo uyt nijdt worde
ontrocken uyt der handt, en Baccio gegheven, die daer niet van en
maeckte, dat den volcke behaeghde: want doe dit werck op de plaetse worde
gestelt, werdt het van yeder ghelastert, oock met veel ghedichten en Sonetten
in Latijn en Tuscaens, die op den pedestael geplackt zijn geworden. Gelijck
alree schimpdichten gemaeckt waren, doe desen grooten steen nae Florencen
gebracht zijnde, in den Arno verdronck, die daer nae met grooter
moeyten uytgehaelt wert. Doe ter tijdt was een ghedicht, welck inhiel dese
meyninghe:
Doe desen steen nu wist, dat Michel Agnols const
Hem niet doen leven mocht: maer dat hy uyt afjonst
Van Baccij handt ghescheynt most zijn: door dit
bedencken,
Wanhopich hy hem self heeft willen dus verdrencken.
Doe Baccio zijnen Reus op de plaetse sagh staen, bemerckende
dat het daghlicht hem niet goets en dede: maer dat de musculen te weynich conden
ghesien worden, om de soeticheyt wille: liet hem met een huysken
omcleeden, en toogh hem met den beytels op t'lijf, gevende den musculen
te som plaetsen meerder verdiepingen, en meer hardicheyt als te vooren: nu
weder ontdeckt. Hoewel het swaer valt in't soo groot, alle volcomenheyt en
gracelijckheyt te weghe te brengen, en dat evenwel yeder deel van desen Reus wel
verstaen en gehandelt is, en van den verstandigen niet te verachten is:
soo neemt den grooten David, die voor t' Paleys daer by staet, gedaen van
Michel Agnolo, uyt eenen verdorven steen ghewrocht, den Reus van
Baccio gantsch zijn eere en schoonheyt, alhoewel Baccio hem te
voor hadde beroemt, desen David van Const wegen heel te doen achter
liggen. Baccio seer begeerich om weten, want openbaerlijck van zijnen
Reus al worde gheseyt, sondt eenen onder t'volck te luysteren: welcken bedroeft
t'huys comende vraeghde Baccio wat t'volck seyde. Hy antwoorde, dat al
t'volck met gelijcken mondt zijnen Reus verachtede. En ghy, seyde
Baccio. Ick segghe datse my wel bevallen, om u te behaghen, seyde desen
knecht. Baccio antwoorde: Ick en wil niet dat ghy seght datse u wel
bevallen, seghter vry oock quaet van ghelijck all' ander, dewijl ghy weet, dat
ick van niemant nemmer yet goets en segghe: en nu al de weerelt van my quaet
seght, soo salt daer mede ghelijck en effen wesen. Baccio, ghelijck
d'eergierige plegen, die met