arbeydt nae Menschen lof trachten, en
inplaetse schande gecrijgen, hadde in't herte geen cleen verdriet, al en liet
hy dat niet eens blijcken: welck verdriet wert versoet van den Paus
Clemens met een Hoeve, die hem boven zijn betalinghe
* gegeven, end' hem neffens zijn ander wel ghelegen was. Den
voorverhaelden Hercules langhe onder handen wesende, door krijgh en
anders, hadde Baccio ondertusschen noch veel wercken ghedaen en
aengevangen. Hy hadde aengenomen te schilderen een groote Altaer-tafel, en
daerom ghemaeckt eenen seer schonen Carton van eenen dooden Christus,
met Nicodemus, Marien, en ander beelden: doch en schilderdet niet, om
oorsaeck als volght. Hy maeckte nae desen noch eenen Carton, daer
Christus doot van Nicodemo gehouden, en van de Moeder over eyndt
beweent wort, met noch eenen Engel daer by staende, met de doornen croon en
nagelen. Dit schilderde hy metter haest op, en stelde dit Tafereel op de nieuwe
Marckt in een Goutsmits winckel ten toogh, om t'volcx, en Michel Agnols
oordeel te vernemen. Michel Agnolo van Piloto Goutsmidt daer by
ghebracht, doe hy alles wel oversien hadde, seyde, dat hy hem verwonderde, dat
Baccio, die soo goet Teyckenaer was, uyt zijn handt liet gaen sulcken
wreede en harde schilderije, en sonder eenige gratie: een yeder slecht Schilder
soude zijn werck op beter wijse uytvoeren: en dat het schilderen Baccio
niet gheleeck, noch en diende. Baccio dit weder gheseyt, hoewel hy
Michel Agnolo benijdde, bekende evenwel dat hy de waerheyt seyde. Het
was doch waer, dat Baccij teyckeninghe uytnemende was: maer condet soo
met den verwen geen gratie gheven. Des nam hy nu voor, met eygen handt niet
meer te schilderen, maer soude gebruycken een jongh Schilder, geheeten
Agnolo, den broeder van Francia Bigio. Het gheschiedde oock, dat
te Bolognen ghecroont qwerdt den Keyser Carolus de vijfde: daer trock
Baccio henen, liet hem sien by den Paus, en trock met hem te Room, daer
hy weder zijn Camer hadde op Belvideer. En den Paus zijn gelofte willende
voldoen, die hy hadde
* gedaen, doe hy ten tijde van de
verstooringe van Room op't Casteel sat besloten, te weten, dat hy boven op den
ronden marmoren Toren, die recht neffens de brugghe van t'Casteel comt,
soude doen oprichten seven groote Beelden van coper, ses ellen hoogh, al
liggende op verscheyden actien: als wesende gevanghen, oft verwonnen van eenen
Enghel, den welcken soude staen op een schoon vleckige ghemarberde Colomne
midden op den Thoren, oock van coper, met een sweerdt in d'handt, welck soude
wesen den Enghel S. Michiel, den bewaerder van het Casteel: welcken hem
door zijn gonst en hulp hadde verlost uyt dese ghevangenis. De seven liggende
Beelden souden wesen de seven Doot-zonden, willende seggen, dat hy door
den verwinnigen Engel hadde verwonnen, en te neder gheworpen zijn
vyanden, boose en snoode Menschen, uytgebeeldt met de seven Doot-zonden. Hier
van liet zijn Heylicheyt maken een Model, welck hem behagende, liet hy
Baccio maken de figueren van aerde, soo groot als sy te wesen hadden, om
te gieten. Baccio een figuere van aerde ghedaen hebbende die seer
gepresen was, beriedt hem met een die van gieten verstandt hadde, maeckte en
goot eenige beeldekens, twee oft dry vierendeelen oft spannen langh, gelijck
als Hercules, Venus, Apollo, Leda, en ander fantasijen, die hy een deel
schonck aen zijn Heylicheyt, en ander Heeren: onder ander een Historie,
d'afdoeninghe van t'Cruys half rondt, seer uytnemende wel ghedaen, en suyver
ghegoten, schonck hy Carolo Quinto binnen Genua, van