sende, is wederom ghedaelt, en heeft het Beeldtsnijden
daerom met een wonderlijcke uytcomst aengegrepen, als gehoort is: waer
by het wel schijnlijck is, dat die de Schilder-const also vercrijgen moeten,
datse den pijl ghelijcken, die met cracht hooge wort geschoten, en dan soo
leege daelt, als hy opgeresen is. Maer de gene die de Const aengeboren is, hoe
langer syse oeffenen, hoe sy daer in perfecter worden: tot welck ons
sal dienen t'exempel van Taddeo Zucchero, die altijt meer en meer
volcomen is geworden. Hy was geboren in't Vrbijnsche landt, in een Stedeken, S.
Agnolo in Vado geheeten, Ao. 1529. den eersten
Septembris. Sijn Vader was een slecht Schilder, en liet zijnen Taddeo
ten thien Iaren t'Schole gaen, en leeren lesen en schrijven: daer naer leerde
hy hem teyckenen, want hem docht, dat hy een ander Meester, als hy was, te
worden hadde, om den grooten gheest, dien hy in hem bemerckte. Daer nae
bestelde hy hem by Pompeo da Fano, zijn vriendt: doch oock maer een
gemeen Schilder: maer desens werck en costuymen Taddeo mishagende,
keerde weder tot S. Agnolo, helpende den Vader nae zijn vermoghen. Hier
nae doe hy in Iaren en verstant wat meer toenam, siende dat hy by den Vader
weynich conde leeren, trock t'zijnen 14. Iaren alleen nae Room, door den
grooten leerlust ghedreven wesende: daer ghecomen, leedt wat onghemack, daer
van niemant ghekent wesende, noch oock niemant kennende, en kende hy yemandt,
die dede hem geen hulp: gelijcker een Schilder was van zijn Stede en
maeghschap, gheheeten Francesco de S. Agnolo, tot wien hy seer
ootmoedelijck hem
* aenboodt, vriendelijck hulpe van hem begheerende. Desen
Francesco, die in dagh-huyren by Pierijn del Vaga wrocht van
grotissen, had hem wel moghen vorderen: maer ghelijck men eenige vrienden vindt
alleen met den naem, bewijsende oft toonende slechs dienst aen volck, daer hun
nut en voordeel van mach comen: sulcx was oock desen: Want niet alleen en dede
hy den armen Ionghen gheen bystandt, maer dreef hem van hem met berispinghe en
harde woorden. Doch en verloor noch Taddeo den moedt noch leer-lust
niet: maer onderhiel hem met grooter moeyte en ongemack so hy best mocht, van
winckel te winckel achter Room verwe wrijvende voor cleenen loon, en wanneer hy
eenigen tijt hadde, begaf hem tot teyckenen: En al begaf hy hem ten lesten met
eenen Schilder Ioan Pietro Calavrese, conde weynich leeren, en qualijck
* leven: want boven dat hy nacht en dagh wrijven most, soo was het
Wijf soo quaet en moeylijck, dat hy niet en mocht hebben tot zijnen nootdruft
droogen broodt: want sy hieldt het hanghende boven aen den solder vast in eenen
korf, aen welcken hingen een deel bellen, en so weynich en roerde men den korf
niet aen, of de bellen en wroeghden den broodt-dief, als des Vrouwen ghetrouwe
bespieders: Maer dit soude den Const-lievenden Iongen niet verdroten hebben,
hadde hy mogen te copieren crijgen eenige teyckeningen, die zijnen Meester
hadde van Raphael van Vrbijn. Om dese en ander vreemde
onbeleeftheden verliet hy desen Meester, en gingh op zijn selven woonen,
hem behelpende in die Schilder-winckelkens achter Room, daer hy wel bekent
worde, een deel
* van der weke om leven werckende, en een ander deel met
teyckenen door-brengende, bysonder nae de dinghen van Raphael, in
t'Paleys van Gigi, en ander plaetsen van Room: en soo hem de nacht
somtijts overviel, end' hem nergens en wist te berghen, soo leyde hy hem te
slapen in de selve Logien van Gigi, en ander derghelijcke plaetsen, door
welcke onghemacken hy zijn ghesontheyt te