grooten Buonarotti, vol
binnewerck van Musculen begrepen, oft omvangen met eenen lijvighen schoonen omtreck, een
dinghen van groot verstandt, gelijck sulcken uytnemenden Meester trachtende nae de hooghste
schoonheyt, door veel ervarens ondervonden hadde te behooren. Evenwel sietmen by den
Antijcken onderscheyt, nae den ouderdommen, in de ghestaltnissen der beelden acht ghenomen te
wesen, als men siet neffens eenen rancken jonghen
Antino, en Manlijcken lijvighen Hercules, eenen dorren ouden Laochon. Waer
by men te segghen hadde, dat in een Historie sulcke ghestaltnissen, en also verscheyden, moghen oft
behooren gebracht te worden, na dat het in het werck te pas
mocht comen. Niet teghenstaende wort van eenighe den Antijcken Laochon van zijn dorheyt
weghen ghelastert (misschien al t'onverstandlijck), niet bedenckende den aerdt der oude Menschen,
welcker lichamen de natuerlijcke jeught en vochticheyt verliesende, schraelder en magherder
worden. Deser dorheyt halven hebben eenige bestaen te lasteren, oock de wercken van Frans
Floris, de eere onser Consten in onse Landen: dese zijn ten deele eenighe Italianen, die hun
oordeel alleen hebben uyt den Printen, de welcke de schilderije niet ghelijcken: maer dickwils eenen
goeden rock hebben uytghelaten. Het schrijft van hem Vasarius, segghende: Desen wort
gehouden te wesen seer uytnemende, en heeft gewrocht in alle
dinghen zijner Const aengaende, op sulcke wijse, dat niemandt (soo sy segghen, te weten, de
Nederlanders) beter de Siel-passien, droefheyt, blijdschap, en ander geneyghtheden, met seer
schoon en seldsaem vonden heeft uytghebeeldt als hy: soo dat sy hem heeten in verghelijckinge, den
Vlaemschen Raphael van Vrbijn: Hoewel wis de gedruckte Printen van hem
uytghegaen sulcx niet volcomlijck bewijsen: want den Snijder, hy zy so goet Meester als hy wille,
achterhaelt nemmeer op veel nae het werck, teyckeninge en maniere des ghenen, die't gheteyckent
heeft. Dit is nu van Floris Vasari ghetuyghnis, die zijn oordeel (als verhaelt is) heeft uyt den
Printen, welcke meest ghesneden zijn nae teyckeningen, die zijn Discipulen, oft ander, nae zijn
schilderijen hadden ghedaen. Dan ick acht, hadde desen Schrijver ghesien de aerdighe cloecke
Pinceel-streken, en wercklijcke handelinghe van Frans, zijn Pen (soose niet misleydt en waer
gheweest door afgunst tot de vreemde) hadde wel ander gheluyt van hem gheslaghen, en zijnen lof in
hoogher ghedacht behouden. Om nu te comen tot Frans Floris afcomst, soo is gheweest
binnen Antwerp een eerlijck Borgher, gheheeten Ian de Vriendt, toeghenaemt Floris:
desen was een verstandigh Man, die seer veel hem liet ghebruycken in Erfscheyden, en is
overleden in't Iaer 1400. Liet twee sonen achter, Cornelis, en Claudius. Claudius
Floris was een uytnemende Beeldt-snijder, die veel heerlijcke wercken binnen Antwerpen heeft
ghedaen, die ten deele noch aldaer ghesien connen worden. Cornelis voornoemt, was een
Steen-houwer, overleden Ao. 1540. en was den Vader van Frans de Vriendt, die
ghemeenlijck Floris was ghenoemt. Desen Cornelis, Vader van Frans, hadde
vier sonen, die uytgenomen waren in besonder oeffeningen der Teycken-const: Cornelis, den
broeder van Frans, was een uytnemende Beeldt-snijder, en Architect: Frans, een
overtreffende Schilder: Iaques, een seer goet Glas-schrijver en Schilder: Ian Floris, een
besonder seer vermaerdt Gleys-potbacker, dat noyt in de Nederlanden zijns ghelijck was, en werdt
om zijn Const wille genomen in Spaengien, in dienst van den
Coning Philips,