Vleermuysen, Spinnen, Vorsschen en Apen, van snapsters Exters, en van aenbrengers Wien maken: ghelijck Ovidius in zijn Verander-Boeck doet: Daer cloecklijck met groot opmerck alle eyghenschappen, en de veelwerwighe versieringhen met grooter Const aen een gheschakelt zijn: dinghen die den Griecken so behaeghden, datse dit Boeck uyt Latijn in Griecx vertaelden. En dewijl het by ons ghemeen, en t'Schilders Bybel gheheeten was, om datter veel Historien uyt gheschildert wierden, hadd' ick wel over langh ghewenscht, de verclaringhe oft uytlegginghe daer neffens te sien, oft dat die verborghen schoon leeringhen uyt den donckeren Chaos tot den lichten Phoebum opghevoert hadden moghen worden, wachtende, en vast omsiende nae yemandt, die gheleert, onse spraeck toeghedaen wesende, hier toe lustigh en bequaem mocht wesen: maer hebbe onses Vlaemschen Casteleyns segghen al te waer bevonden, dat sulcker boesemen te vast ghesloten en toe gheknoopt zijn. Doch ick acht hun gheneghen tot hoogher voornemens, en dinghen die ons vreemt zijn, aenghelockt, en vervoert wesende, zijn niet sorgvuldigh met hun Achaische en Latische sleutelen ons, oft den Duytschen, der Sang-Godinnen oft Minervae Kerck yet t'ontsluyten. Dit siende, hebbe willigher als vermoghende, met alle reedtschap die ick vinden mocht, vlijt ghedaen, die verstopte schoon costlijcke schatten t'ontdecken, begeerigh wesende ons Nederduytsche Clercken, en Const-lievende edel geheesten (met ons selven te behelpen) dienstigh te wesen. Ick hebbe (soo ick meen) in dese Metamorphosis uytlegginghe eenichsins aendachtighe voorsichticheyt ghebruyckt, en vermijdt t'ghene my (van anderen in ander spraeck ghedaen wesende) niet docht te behooren, te weten, dese Heydensche Fabulen te trecken op eenen gheestelijcken sin, en op Christum te duyden: want dese dinghen hebben gheen overeencomste noch ghemeenschap: Den Poeet kende Christum doch niet: zijn versieringhen dienen oock niet Christum te vercondighen, ghelijcker gheschreven is: Wy hebben niet ghevolght den cloecke Fabulen, doe wy u vercondighden de cracht en toecomst ons Heeren. Dan sy zijn seer nut (als gheseyt is) om de zeden te verbeteren, en den Mensch aen te leyden tot een oprecht, deughdigh, eerlijck, borgherlijck leven, en om ander natuerlijcke dinghen te leeren kennen: verder zijn sy niet te trecken. Veel hebb' ick ghevolght dese wijse, te verhalen eerst de gheschiedenis, daer de Fabel op is ghebouwt: daer nae, watter natuerlijck mede aenghewesen is: ten lesten, de leerlijcke en stichtlijcke uytlegginghen. En waer ick eenighen naem der Goden, oft ander mercklijcke, come t'ontmoeten, vertell' ick t'gheslacht, het leven, en watter mede gheseyt, verstaen, en gheleert wordt: doch verhael niet veel den Text des Poëten, die men daer neffens mach lesen, en dan sien watter mede ghemeent is. Den Poeet uyt voorsichticheyt aenroerende eenighe Fabel, die van den Griecken oft anderen breedt en langh is beschreven, scheydter cort af, om niet te hersegghen het ghene van anderen gheseyt, oft doe by den volcke ghemeen was. In sulcke plaetsen hebb' ick ghedwonghen gheweest die dinghen nae te soecken, en breeder te vertellen, op datmense te beter soude verstaen. Eyndlijck, ick acht soo veel openinghe oft ontdeckinghe hier ghedaen te hebben, dat den grondt en meeninghe niet alleen deses Boecks, maer oock veel ander Poëterijen, lichtlijck begrepen en verstaen sullen worden, niet sonder nut, oft vruchtloos van veel stichtlijcke