Lier-Dicht,
Op't Carel van Manders uytlegh, over t'Verander-Boeck van Publius Ovidius Naso.
Thien duyst duyster woorden siet
Worden gh'acht soo vele niet,
Als vijf uitlegh woorden claer:
Want wie duyster spreeckt, voorwaer
Weynigh lieden hy verlicht:
Maer wie uytleght yeder sticht.
Menigh prijst oock t'uytlegh woordt,
Die hem aen het duyster stoort
Over sulcx het schrijven soet
Van seer veel Poëten vroet,
Dat sy hebben cloeck beleydt,
Midts de diep verstandicheyt,
Wort van meest elck Mensch' onsacht
Maer voor beusel-schrijven gh'acht,
Sonder nut oft stichtingh' in,
Daer men niet verstaet den sin.
Maer want nu den Sulmoaen
Liet tot Meulebeker gaen
Sijn Verander-Boeck, dat daer
Wtgheleyt is openbaer,
Salmen Naso nu verstaen
Beter dan men heeft ghedaen,
En niet diens gheschrift alleen,
Maer all' ander in't ghemeen.
Soo men dan Nasoni gheeft,
Voor dat hy't beschreven heeft,
Veel lof-spraken t'zijnder eer,
Mander die verdienter meer:
Want dit uytlegh meer verstandt
Dan de Reden in elck plant.
Dus wilt Mander loven vast,
Dat altijt zijn eer aenwast.
Doorsiet den grondt.
Aen den traegh verbeterenden snellen Berisper,
Sonnet.
Wat Yser onghevijlt, en Beyr-jongh ongheleckt,
Comt ons u hier ter handt, werdt veel misschien het vraghen?
Wat raedt gaet my dan aen? den tijdt woudt niet verdraghen.
Gheldt my dees onschuldt niet, en blijf al vast begheckt?
Hy wouw meer als hy mocht, Phaeton is weer verweckt.
T'is waer, hem faelde const, te mennen wel de waghen:
Doch had hy moedts ghenoech soo stout een daedt te waghen.
Laet met ghelijcken roem ons feylen zijn bedeckt.
Berispers hardt gheneckt, ghy most oock overlegghen,
Dat al te grooten bergh light tusschen doen en segghen,
Eer ghy een vry ghemoedt vertsaeght met snappen coen.
Veel hebben mondts ghenoech, om yemandts werck te laken:
Maer niet wel handts ghenoech, wat beters selfs te maken.
Het segghen is maer windt: ick houde veel van doen.
Een is noodigh.