schappen,
tweedrachten, en derghelijcke plaghe. Marullus den Poeet beschrijft op deser meynnghe een schoon Epigramme, in een t'saemspraeck, segghende:
Wiens is dit dertel kindt? T'hoort Venus toe dit wicht.
En sijnen koker doch, waerom vol menigh schicht?
Al is hy dom, hy can wel schieten sonder falen,
Op die hy mickt, en voert daerom die scherpe stralen.
En waerom gaet hy naeckt? Slecht is hy onbedeckt:
Hy toont hem al geheel, en haet die sich bedeckt.
Waerom is hy een kindt? Om dat hy sulcx doet blijcken,
Oock t'oude volck, dat haest in't graf sal moeten strijcken.
Van wien ist soo ghevlerckt? Van onghestadicheyt.
Waerom geen voorhooft oock? Het saeyt quaetwillicheyt.
Wie maeckt hem d'ooghen quijt? De woeste vuyl wellusten.
Wie maeckt hem magher dan? Lust, sorgh, en drucx onrusten.
Wie gaet voor desen Godt? De dronckschap, overdaet,
Oncuysheyt, langen slaep, en luyheyt Moer van t'quaet.
Wie gaet beneven hem? Krijgh, haet, verwijt, en schande:
En stadich volghen hem gheschillen veelderhande.
Maer wie dorst gheven hem hoogh by den Goden plaets?
Die selfs deelachtich sijn, jae werckers des misdaets,
De Menschen. Maer waerom? Om dat hun doen mispresen,
Dewijl't de Goden doen, te soeter soude wesen.
Alle versieringhen der ouder Poeten overgheslaghen, laet ons mercken wat sy in ernst met Cupido hebben ghemeent: Soo is t'ghevoelen van eenige der oude Schrijvers, oft Philosophen, als Thales, en dergelijcke, dat t'water t'begin soude wesen van alle dinghen. Oock is dit element onghetwijffelt een besonder stoffe, bequaem en noodigh tot der voort-teelinge: doch niet sonder Cupido,* die men mach noemen, de Liefde, oft Manlijck toedoen, oft een vyerige hitte, oft eyndlijck een Godtlijcke cracht, die aller schepselen wasdom gheeft, nae dat Empedocles seght: en dat Liefde een Godtlijcke cracht wesende, is een seker begheerte in alle dinghen, om hem te vereenighen en versamen, om zijn ghelijck wesen oft ghedaente te teelen: oft om anders te segghen, een Godtlijck verstandt, dat de Natuere een sulcke gheneghentheyt, oft lust in is druckende. Hierom ist dat sommighe den Cupido soo veel verscheyden Ouders toeschrijven: D'een hem willende van de stoffe des ongheschickten hoop Chaos voortgecomen hebben, maer ander, oft meesten deel van Venus: welcke Venus oock wordt ghehouden eyghentlijck te wesen de begheerte, die de schepselen hebben, voort te brenghen hun ghelijcke beeldt oft schepsel, welcke begheerte ontstaet uyt een wisse overeencominghe der lichamen en ghematicheyt der Locht. Voorder zijn vleughelen, die hy aen den schouderen soude hebben, bewijsen* d'ongestadicheden der Menschen, in het verkiesen der verganglijcke Weereltsche dingen. Alsment nu hooger drijven, oft verstaen wilt, beteyckenen de vleughelen der Liefde, dat de goetheyt Gods is seer veerdigh, en sorghvuldich tot vorderingh, en behulp der natuerlijcke dingen. Sommige maken hem witte vleughelen, beteeckenende een suyver, oft houwlijcke Liefde. Petrarcha Italisch Poeet, in zijn Triumph der Liefde, geeft hem vleughels van duysenderley verwen, willende te kennen geven, dat d'oncuysche Liefde, ongebonden we-