weest,
en also Apollo ghehouden was voor den Godt des waerseggens en des gheheymnis, waren oock daerom de Louwerbladeren tot waersegghen bequaem gheacht, en tot droom beduydinghen, leyden daerom onder hun peulwen des hoofts Louwertackskens, om waerheyt te droomen, als sy slapen ginghen: te meer heefgt den Poeet hier op zijn versieringhe ghebouwt, en eenen schijn ghegheven.
Van Io.
Van Io, oft Isis, zijn verscheyden uytlegginghen natuerlijck, en stichtigh,* oock in het thiende Boeck van Natalis Comes, die ick voorby gae, nemende voor een ander van Ioseph Horologgi Italiaen, te weten: Io becingelt in duysternis, bemint en onteert van Iuppiter, en in Koe verandert, is te verstaen de vochte levendicheyt van s'Menschen wasdomschen geest, oft saedts, bemint van der Sonne, de welcke begheerich is, en gheneghen daer in te wercken, dat dan in Moeders lichaem bevangen, als met eenen dichten Nevel, om wel te bewaren: desen Nevel van Iuno, hier voor de Mane verstaen, wordt wechgenomen, welcke als Baer-Goddinne verwacht wort, dat de Menschlijcke leden vermeerdert, en ten lesten in't licht ghebracht worden, dan wordt dese verhaelde vochticheyt verandert in de Koe: want den Mensch heeft de* ghelijcknis van de Koe, om dat het een vruchtbaer, en arbeydich Dier is, dewijl de Mensch willende met Menschen omgaen, moet vruchtbaer en arbeydich wesen, want hy tot arbeydt is geboren, als den Voghel om vliegen. Den Mensch dusdanigh dier wesende, wort van Godt in bewaringhe ghegheven onder Argus den Herder, dat is te verstaen, de reden oft redelijckheyt, die aendachtich als met hondert ooghen alles aenmerckt, en overleght. Dese reden wort van Mercurio, dat is, van eyghen begheert, en behagen tot den wellusten,* en quade voornemens ghelockt, en in sondighen slaep ghespeelt en gheleydt, en wordter met eenen oock van onthooft, en ghedoodt, dat is, den Mensch van de redelijckheyt berooft, in een boos leven gheraeckt wesende, de ooghen die hem eerst niet dan alle gerechticheyt en deuchtsaemheyt aenmercken, en aendencken deden, worden ten lesten gestelt in den Pauw-steert van der Goddinne des rijckdoms Iuno, t'welck anders niet en is, dan een overghegheven begeerte tot rijckdom, en hooghmoedighe lust tot ydel eere, met een toegenegen aenschouwinghe der onvolmaeckter aerdtscher schoonheyt, tot een uyterlijcke schade des gheests.
Van Mercurius.
Dewijl hier den Poeet Mercurium voortbrengt, sal voeghen te hooren* wie hy is gheweest, en watter mede gemeent wort. Het comen over een Hesiodus in zijn Theogonie, Orpheus en Homerus in hun Goden-lofsanghen, dat Mercurius is den Soon van Iuppiter en der Nymphe Maja, de Dochter* van Atlas. Hy was ghehouden den bode van Iuppiter, en seer behendich dief te wesen. Lucianus in zijn Tsaemspraeck van Apollo en Vulcanus, schrijft, dat hy van in Moeders lijf scheen te versieren middelen om stelen: stracx geboren, ontstal hy Neptuno zijnen drytant, Mars zijn sweert uyt der scheyde, de Koeyen oft Ossen van den Coningh Admetus, die Apollo bewaerde, welcken hem dreyghende te schieten, ontstal hy Boghe en Pijlkoker, zijn Moeder en Susters hemden in de badtstove, en Vulcano zijn tanghen, daer hy by was. Soo haest