staen
een wijs Man, oft Tantalus was een soon Iuppiters gheheeten, om dat* hy veel wetenschap en kennisse hadde van Godlijcke en natuerlijcke dingen. Men seght, dat hy eenmael den Goden in zijn huys te gast hadde, en gaf hun zijnen soon Pelops te eten, waer van Ceres at de slincke schouwer, dat welcke beteyckent de tegenspoeden en benoutheden, die den luyden met eeren, en wijse te lijden hebben, terwijlen sy heylighe en Godlijcke dingen nae trachten, om welcke men alle aerdtsche dingen overgheeft, t'zy kindt, oft wat natuerlijck is. Desen Tantalus was uytnemende rijck, en nochtans soo vlijtich te kennen de Godlijcke dingen, dat hy alle sorghe der tijdlijcke en vleeschelijcke lusten besijden stelde: waerom eenige seyden, dat hy verdroncken midden d'overvloedicheyt des Rijckdoms, sagh boven zijn hooft een steenclip, die hem belettede de selve te ghenutten. Hy dede zijn medeghesellen eten en drincken de spijse en dranck der Goden, Ambrosia en Nectar, dat is, hy maeckte den* Menschen deelachtich de Hemelsche wijsheyt, die hy vercreghen hadde. De steenclippe, die hem over t'hooft hingh, was den stadighen arbeydt en vlijt, die hy tot sulcke wijsheyt te leeren dede, als dinghen die hem van alle wellusten deden onthouden. Daer isser, die dese Fabel trecken teghen de gierighe, segende: men heet de rijcke Menschen Iuppiters kinderen, om hun vermoghen,* en datse zijn veroordeelt tot den eeuwigen dorst, om datse, wat rijckdom sy hebben, nemmermeer en zijn versaedt, dewijle veel altijts meer begeeren. En bysonder is by desen Tantalus te ghelijcken den ghenen, die overvloedigh hebbende, niet en darf ghenieten nae zijnen nootdruft. De meeste Raserije van al, die hem alsulck is belettende, is zijn sorghvuldighe vreckheyt, oft dwase sparicheyt, waerom Horatius seght tot eenen gierighen op desen sin:
Den Tantalus, verbrandt van dorst, hem nae de vliet
Om drincken haest met vlijt, doch sy te rugghe vliedt,
En van sijn lippen wijckt: wat lacht ghy gheck? t'verhalen
Raeckt u, hoewel ghy hoort een anders naem verhalen.
Van Sisyphus.
Het is onghewis, wiens soon Sisyphus zy gheweest: doch achtmen hem afcomstich te wesen van AEolus, dewijl hem Homerus, Horatius, en Ovidius,* Eolider heeten, niet doch om dat hy AEoli soon is, dan uyt zijn afcomst ghesproten oft voortghecomen. Desen Sisyphus heerschte tot Ephyren, dat namaels Corinthen hiet, en was den schalcksten Man van zijnen tijt geacht: want hy con hem hoeden voor den list en t'bedrogh van Autolycus, den behendighsten dief die doe was, om den Menschen te bedrieghen, niet alleen door meyneedicheyt, maer oock door guychelrije en tooverije. Desen hebbende gestolen de schapen Sisyphi, doe hyse soude weder gheven, heeft hyse gewisselt, meenende ander in de plaetse te geven, was het hem onmogelijck, om dat Sisyphus onder in den planten der beesten voeten hadde eenighe cijffer-letteren gedruckt, die zijnen naem beduydden. Autolycus dit siende, werdt zijn vriendt, en gaf Anticlea zijn dochter hem te houwlijck. Wt dit Houwlijck quam een dochter, oock Anticlea gheheeten, welcke trouwde Laërtes, den Vader van Vlysses. Het geschiede dat Iuppiter op heeft ghenomen AEgina, de dochter van de vliet Asopus, en droeghse in een plaetse ghenoemt Phlius, om haer gheselschap bequaemlijck te ghenieten. Doe nu Asopus socht, en heeft Sisyphus haer