doncker speloncke der dolingen. Doch zijn ongerechticheyt openbaer wordende, can teghen de deught niet bestandigh blijven: zijn schande wort ontdeckt, de duyster-lievende valsche meeningen, als nacht-Wlen wijcken. Dat Hercules op Omphale soo verlieft was, dat hy door Vrouw-werck t'oeffenen van yeder* bespot is gheworden: hem te laten van een Vrouwe heersschen, die sulcken uytnemenden verwinner was: wijst aen, dat een deughtsaem Man, tot den eyndt zijns levens, heeft voorsichtigh en wakende te wesen, om namaels niet te verliesen de deught, en den deughtlijcken eerlijcken naem, en goet gherucht, denckende dat de meeste macht en verwinninghe bestaet in zijn selven, oft zijn eyghen quade gheneghentheden en lusten te verwinnen. Dat Hercules by den Goden ghenomen was, laten wy de voorverhaelde uytlegginghe blijven. Dat Iuno, in den Hemel, hem te Wijve gaf haer dochter Hebe, de Goddinne der jongheyt, is, dat de Sonne, doende t'onswaert haren keer, doet alles hergroenen, en wassen, en soo eenigh natuerlijcke uytlegginghe meer: wy moghen Hebe noch ghedencken in't toecomende Boeck. Ick mocht hier een deel vertellinghe voort brengen van Lucina, de suster van Apollo, dochter van Iuppiter en Latona, welcke nieuw gheboren wesende, diende stracx haer Moeder voor Vroemoer, ghelijck wy van Diana hebben verhaelt: want Diana, Lucina, Hecate, en de Mane, worden maer met namen, en eenighe crachten oft wercken, eenichsins onderscheyden, doch al een dingh wesende: maer hier is niet sonders te vinden, oft eenighen sin te leeren, dan ghelijck wy van der Mane hebben verhaelt, dat haer vochticheyt in de gheboorte voorderlijck is. De Fabel van Galanthis, in Wesel verandert, brengt mede, datmen Gode* niet en mach lieghen, noch bespotten. Oock die van Dryope, wijst aen, datmen moet toesien, willens noch onwetens Gode niet te verbelgen. Het verjeughden van Ioalus door Hebe, heeft oock zijn uytleghsche meeninge, ghelijck die van Hercules voorhenen verhaelt wesende. Hebe Ioalum verjeughdet hebbende werdt te sweeren, dat het geen Menschen meer gheschieden soude: Maer Themis Goddinne des Godtlijcken verbondts, des gherichts, der voorseggingen, en des voorschicks, heeft haer den Eedt belett, voorseggende, want den krijgh van Thebes most haest volghen, dan soude Callithoë van Iuppiter vercrijghen, dat haer twee jonghe kinderen stracx volwassen Mannen souden worden, om huns Vaders doot te wreken: verhaelt oock yet van eenen gulden halsbandt, daer veel quaets in voorsien was. Hier soudmen niet weten wat af maken, ten waer datmen de versieringe oft gheschiedenis van het begin tot den eynde wat breeder verclaerde als onsen Poeet, die dit soo maer een weynigh aen en roert: doch sullen eerst een weynigh behoeven te seggen, wie dese Themis is, daer den Nederlandtschen Oversetter t'onrecht stelt in de plaetse Hecate, die wy in't sevenste Boeck hebben beschreven.
Van Themis.
Themis was de dochter van* den Ocean en Thetis, oft (so Hesiodus wil) van Hemel en Aerde: sy is geweest de suster Saturni, en de tweede Huys-vrouwe van Iuppiter, ghetrouwt wesende, baerde sy de Vren, deurwachters des Hemels: dese heeten Eunomia, Dice, en Irene, de eenmoedighe onderhoudinghe der goede Wetten, des gherichts, en des vredes. Themis met haer dochter* Dice, zijn de bysittende Raedts-vrouwen van Iuppiter, gelijck Plutarchus ver-