Godlijcke dinghen: ghelijck zijn Boecken (hoe weynigh van hem noch overbleven) ghetuyghen. Eenighe achten, dat Orpheus en Amphion zijn gheweest van de wijste van Egypten, ick achte so veel als Toovenaers. Het verlies zijner Boecken wordt by den Geleerden seer beclaeght, te weten, van de onderlinghe teelinghe der hooft-stoffen: de cracht der liefde der natuerlijcke dinghen: den strijdt der Reusen teghen Iuppiter: van d'ontschakinge van Proserpina, en d'avontueren van Ceres: de wercken van Hercules: van de verborghen Antwoorden der Goden: van t'waernemen van t'vliegen der Vogelen, met de beduydinghe, oock der droomen: en meer Boecken, die hy in't begin van zijn gulde Vlies-reyse verhaelt ghemaeckt te hebben. Dit Reys-boeck, oock dat van der Goden Lofsanghen, en van Gesteenten, is van hem noch voor handen. Plutarchus in't Mael der seven Wijse seght, dat den oudt-strijdschen Orpheus geen vleesch en at binnen al zijn leven: waer in Pythagoras namaels zijn naevolgher is gheworden: en al die naevolghden hietmen, datse waren Orpheusche, te weten, die sich ghenoeghden met veldt-ghewas, sonder t'eten het ghene dat leven heeft ontfangen. Van zijn doot zijn verscheyden* meeninghen. Pausanias seght, dat de Thracische Vrouwen, droncke wesende, hem doodden, om dat haer Mannen achter hem liepen, om zijn spel te hooren, dat weynigh ghelijckenis heeft. Apollodorus verhaelt een versierde oorsaeck van Calliope, dat haren soon door de verhaelde Vrouwen gedoodt was, daer toe door Venus opgherockt, om dat Calliope den schoonen Adonis haer niet toe en hadde gewesen, van haer en Proserpina hem by beurten te hebben: want sy t'schil in haer oordeel hadden ghelaten. Ander segghen, dat Venus de Thracische Vrouwen so op Orpheum verlieft maeckte, dat elck hem willende hebben, in desen twist hem aenvallende, so elck om t'langste trock, dat hy van hen heel in stucken gescheurt wert. Een ander seght, dat hy ging nae een oudt Geheymnis, daer men de Sielen weder soude doen comen, het welck hy niet connende vercrijgen, en dat hy in zijn meeninge bedroghen was, doodde hem selven. Dit soude yet gelijcken: waer hy niet sulcken uytnemenden, wijsen, verstandighen, en Godsdienst-liefdigen Man geweest, als hy beschreven wort. Veel minder ghelijckt t'ghene onsen Poeet een weynigh aenroert, dat hy den Thracische soude hebben gheleert een grouwlijcke wellusticheyt: waer by ander voeghen, dat hy nae t'overlijden van Eurydice, verachtede de liefde van alle ander Vrouwen, willende Wewener blijven, sonder hertrouwen, ontradende yeder oock te trouwen, bewijsende dat een Vrouw, sy mocht goet oft quaet heeten, was niet als een schaedlijck quaet in deser Weerelt. Also nu veel de Vrouwen begonden in onweerden hebben, datse ooc geen Houwlijck aengaen wilden, hebben haer de Vrouwen op den armen Orpheum ghewroken, bootsende d'Offerhande Bacchi te doen, scheurden hem. Meer oorsaken laten wy varen: want de vertellinghen van soo oude dinghen vallen menigherley, te meer om de versieringhen, die de Dichters op veel geschiedenissen hebben ghebouwt. Orpheus wort gheseyt soon van Apollo en Calliope, oft van Polhymnia,* om dat hy seer veerdigh, en bequaem was in de Const der welsprekentheyt, bysonder in ghedicht. En men noemde doe ter tijdt alle eerlijcke en loflijcke Mannen, kinderen Gods: meenende dat de Sielen van so doorluchtighe, waren in hun lichamen ghedaelt, uyt eenighe Hemel-teeckens, besonder uyt de Sonne. Hy heeft daer in't Landt dat heel rouw en beestlijck volck,