in te ijverigh, oft ooc te slap te wesen, doet den Mensch achterwaert oft te rugge wijcken: want oock met toegelaten oft eerlijcke begeerten al te seer te wijcken, can s'Menschen geest met groote becommeringen overvallen worden: en die hun begeerten en lusten inruymen, oft plaetse geven, comen te vallen in swaer benouwtheden, en verderfnissen. Dus wort ons met Orpheo aengewesen, te matigen de begeerten onser Sielen, en dat wy geens dings hier met al te vyerigh gemoet behooren begeeren, oft nae te trachten. Eenighe leggen dit aldus uyt, seggende: Euridice te wesen de Siele, die gehouwt, oft vereenight is met Orpheus, dat is, het lichaem, en op haer is verlieft Aristaeus, te weten, het opperste goet: maer sy vliedende van hem, door cruyden, en bloemen, dat is, door, oft in den wellusten deser Weerelt, wort gebeten van die Slange der quade gewoonte, die daer in light verborgen, waer door sy daelt in de Helle des ongerusten quaden levens: van waer sy qualijck can weder geroepen oft gehaelt worden, dan door t'soet geluydt van de leeringe der oprechter wijsheyt, oock niet sonder besprec van niet om te sien: maer dat t'lichaem zy onderworpen der reden, Rechten en Wetten, om niet te hervallen in onbeterlijcke schade en verderfnisse. Nu aengaende den Veerman Charon, die met schip, riemen, en swarte beroockte seylen overvoer de Vlieten, Poelen, en Meyren der Hellen, Acheron, Styx, Cocytus, en Phlegeton, daer hoeven wy oock yet van tot verclaringhe, oft uytlegginghe: om welck te doen, sullen van dese Hell'-waters eerst moeten wat breeder verhalen. Acheron soude zijn gheweest den soon van Ceres,* oft van der Aerde: hy was ter Hellen gejaeght, om dat hy den Titans te drincken hadde ghegheven, doe sy Iuppiter bestreden. Het was, oft is, een Vliet, die haren naem heeft van eenen Coningh Acheron, die d'eerste was, die in Epirus, oft t'Landtschap Thesprotien heerschapte. Dese Vliet Acheron heeft oorsprong uyt een Meyr in Elatria, gheheeten Acherusia: het is een water van seer quade smaeck, het welck hem in d'aerde soude verbergen, en elder weder uytloopen.* Dese Vliet, oft Maras, was geseyt d'eerste rust-plaetse der Sielen, oft daer sy ten eersten over mosten varen: om dat ten lesten, in't overlijden, men een bitter smaeck des benouwden gemoets bevoelt, door de beswarende, quade en snoode wercken des voorleden levens, die ons dan bitterlijck verschricken en berouwen. De tweede Vliet, die men t'overvaren heeft, is Styx: dese is dochter* van den Ocean en Tethys, oft van Acheron, oft van der Aerde: sy trouwde eenen Pallas, oft Piras, waer by sy hadde de Hydra. Sy hadde (seggen eenighe) by haer Vader Acheron een dochter, gheheeten verwinninge, en noch ander, als macht, gheweldicheyt, en ijver, die Iuppiter bystandt en hulpe deden teghen den Titans: waerom haer van Iuppiter was soo veel eere, en weerdicheyt toeghevoeght, dat den grooten heyligen Eedt der Goden soude gedaen worden, en bestaen, met te sweeren by Styx. Ander seggen, datse dit voordeel vercreegh, om datse der Goden aenslagh Iuppiter hadde gheopenbaert, datse voor hadden hem te coorden en binden. Het water van dese Vliet, segghen eenighe seer schadelijck te wesen allen Dieren, die daer van drincken, en dat het alle metalen can te nieten doen, oft versmilten, en seer quaet van smaeck is: en om dat dit water oock sich in d'aerde verberght, dede t'volck meenen, dat het in de Helle daelde, en een helsche Vliet was. Nu ghelijck als Acheron, is de beswaringhe* des gemoets over t'voorgaende quaet leven, datmen ontrent des stervens tijdt comt t'overlegghen: so is dese Styx, den haet, en t'mishagen datmer