eerst op, en de woorden ghelesen hebbende, wou elcke hem voor haer hebben, en behouden. Eenighe meenen, dat Iuno hem eerst in de handt creegh. Tweedracht verborghen in eenen Ibenboom, sat vast toe en sagh, hoe dit haer gherockte werck ghesponnen soude worden. Alle Goddinnen hebben hem ghelaten, dat hy een van de dry Goddinnen, Iuno, Pallas, oft Venus, te deele soude wesen. T'gheschil onder dese werdt soo groot, dat het voor Iuppiter quam, dat hy als recht Richter het oordeel gave, t'welck hy niet wilde aennemen te doen, om van geene ondanck te hebben: oock schilden sy weynigh oft niet in schoonheyt, begeerde daerom, dat sy onderlinghe hen souden verdraghen, oft een ander Richter uyt t'gheselschap verkiesen, dan wouw hy t'oordeel proeven, bevestigen, oft van onweerden wijsen, en nietighen. Sy vreesende eenige gunst, oft ongunst, dorsten dat niet aengaen. Der Goden schencker Ganymedes riedt hen, een Menschlijck Richter te nemen, die evenwel afcomstigh was van den Goden, daer toe voorstellende zijn Neef Paris, Priami soon, t'welc den welspreker Mercurius oock toestondt, en raedtsaem achtede te wesen, segghende: dat Paris Alexander een recht Richter was onder den Herderen, geen Menschen aensiende, verhalende tot waermakinghe een wis teecken der gherechticheyt aen Paris ghesien te hebben: want vlieghende by gheval in Iuppiters boodtschap over t'gheberghte van Ida, sagh hy Paris, lenende op zijnen Herder-staf oft macke, zijn Vee hoedende, terwijlen quam in zijn kudde eenen vreemden Stier, met vreeslijck ghelaet en ghebrul, bespringhen zijnen alder meesten en stercksten Stier, welcken nae langhe ghevecht eyndlijck veldtvluchtigh werdt: waerom Paris desen vreemden verwinmner met Roosen en ander Bloemen zijn hoornen becransende, seer heeft gepresen: maer den zijnen bekeven, en veracht. Met dese vertellinghe, de Goddinnen verwillight wesende, gaf Iuppiter Mercurio den Appel, hen daer te geleyden, hoewel hy wist dat het Tweedrachts opstel was, en datter veel waerheyt wel mocht uyt ontstaen. Mercurius den Goddinnen den wegh wijsende, quam aen, oft op den bergh Ida, daer toonde hy hem den veldtschen Richter, sittende in een schaduwigh Clip-hol, in zijn eenicheyt, daer de Goddinnen ghenuecht in hadden,* hem siende daer in soodanighen wesen en ghelaet. Mercurius dede de boodtschap, waerom sy daer door Iuppiters begheerte en bevel waren ghecomen. Dese dry Goddinnen hebben yeghelijcke om te vriendlijckst hem in't besonder aenghevallen, met smeecken, en groote beloften: Iuno wouw hem geven, Asia en Europa te heerschen: Pallas, hem den wijsten en deughtsaemsten Man van heel Griecken landt maken: maer Venus, die hem alder soetst wist te kittelen, en te streelen, beloofde hem d'alder schoonste Vrouw van der Weerelt, wouw hy vonnissen haer te gonst. Euripides in zijn Troades seght, dat Pallas boven de belofte van wijsheyt, en deught, hem beloofde heel Griecklandt te doen winnen. Apuleius in't thiende Boeck zijner veranderinghen, schrijft,* dat hy (noch Esel wesende) sagh t'oordeel van Paris in deser voegen. Den bergh Ida, daer Homerus van verhaelt, wasser ghebootst van hout, al met groenheyt besteken, en van den top vloeyde een borne, Vliet-water uytsepelende, weynigh Geytgens scheerden de cruydekens: daer was toegemaeckt op de wijse van den Herder Paris uyt Phrygien, een lustigh Ionglingh, overtoghen zijnde met eenen ghebreydden lijfrock, van zijn schouderen hinghen Barbarsche cleederen, t'hooft was met eenen gulden tulbandt bedeckt, veynsende al-