scheyden
oude Dichters, bysonder oock onsen Poeet, verhalen ghenoech, wat groot nut, gerief, en vermaeck hy den Menschen doet, aen lijf, en gheest: want sonder hem wy niet en mochten leven. Maer by dat eenen Ariston was ghewent te seggen, is hy al te harden Tollenaer, want hy neemt daer vooren mede* schier den halven tijdt onses levens. Orpheus noemt hem den broeder der verghetentheyt der rust, en aller dinghen. Lucianus in't 2e. Boeck van zijn waer vertellinghen, beschrijft seer aerdigh de Stadt van den Slaep, in welcke men seght dat de Droomen woonden, segghende: sy is ghebouwt in een schoon dal, omcinghelt met een dicht bosch van hooghe harde Boomen, het welck zijn heul, groote Mandragoren, en ander cruyden van slaep-makende sap, die over al dit veldt bloeyende zijn: groote menichte van Vleer-muysen vlichelen om dese Boomen, oock Huvens[probleem 218], Schovuyten, Wlen, en ander nacht-voghels: doch geen ander hebben daer hun wesen. By dese Stadt vloeyt een stille Vliet voorby, gheheeten Lethes, ander heetense Nyctipore, welcks loop is soo saft als Oly, sy comt uyt twee Bornen, d'eene gheheeten Nigrete, en d'ander Pannychia. Des Stadts mueren zijn hoogh, en van verscheyden* verwen als den Reghen-boghe: de Poorten en zijn niet alleen twee, ghelijck Homerus schrijft, maer vier: twee staen op de sijde van het dal, een is van ijser, d'ander van aerde, door dese twee seydemen hadden de grouwsaem, bloedige, en wreede droomen hunnen uytgang: d'ander twee Poorten stonden nae de* haven en de Zee toe, die eene van hoorn, en d'ander van Elphen-been: in die van hoorn was seer aerdigh ghesneden, en constigh ghemaeckt, in welcke als in een Tafereel waren uytgebeeldt, alle de ware Droomen, die den Slapende te vooren comen: op d'ander van wit Elphen, waren alleen groflijck betrocken, d'onseker, twijffelighe, ongheschickte Droomen. In dese Stadt, op de rechter hant, is den Tempel van der Nacht, welcke Goddinne meer als ander daer gheeert wordt. Noch zijnder de Cloosters, van twee Goddinnen, Apate, en Alethie, bedrogh, en waerheyt, alwaer twee kelders zijn, en heymel plaetsen, daer niemant is gheoorloft in te comen, want de Gheheymnissen comen daer uyt voort. Aengaende de Droomen, die dees Stadt bewoonen in* grooter overvloedicheyt, sy gelijcken malcander niet: sommige zijn schrael en dunne, ander hebben slimme beenen, ander zijn lang, ander wanschapen ghedrochten, ander schoon van aensicht, roodt, en blinckend als goudt: sommige hebben grouwlijcke wesens, en vleughelen, en schijnen stadigh te dreyghen met eenigh teghenspoet: ander zijn Coninglijck en costlijck gecleedt. So haest yemandt comt in dese Stadt, stracx de tamme en ghemeensaem Droomen comen hem ontfangen, en welcomen, en altijts comen sich hem aenbieden eenighe ghedaenten der voorverhaelde Droomen, bootschappende alsnu goede, en dan quade tijdinghe, die men somtijden (doch selden) warachtigh bevint: want den meesten deel van be bewoonders deser Stadt, zijn lieghers, en bedrieghers, segghende t'somwijlen een dinghen, en meenen een ander. Des Slaep Godts aerdt en wooninghe, zijn oock van onsen Poeet seer aerdigh beschreven: daer nae gheeft hy hem duysent kinderen, waer by een groot ghetal is te verstaen: maer hy en noemter maer dry van de besonderste, te weten, Morpheus, welcken beteeckent ghedaent, oft beeldt: Icelus, oft Phobetor,* schricklijcke ghelijcknis: en Phantasus, oft inbeeldinghe. Sy segghen dat den Droom-Godt niet en dorst Iuppiter (doe alles heeft te ghebieden) doen sla-