door een onversichtige losse tonghe. Qualijck oft selden can een eenigh dingen voort teelen. Desgelijcx als de heymelheyt eensaem by u blijft, en salse niet geruchtigh worden. Men bevindt nae eeniger seggen, dat noyt ghesproken woort so veel nuts heeft by gebracht, als wel gedaen hebben die verswegen zijn gebleven: want men can wel altijt segghen t'gene men verswegen heeft: maer niet verswijgen datmen gesproken heeft. Den Prince der Poeten, om den Menschen t'onderwijsen, en hun leven en wesen te sedighen, stelt en doet voort eenen ghebootsten voorsichtighen Vlysses, den welcken alsoo heymlijck, en constigh* in't swijgen was, als in't wel spreken: want doe hy nae thien jaersche dolinge onbekent was t'huys comen, sittende by zijn Huysvrouwe, welcke hy als een helft zijns lichaems hertlijck beminde, en hadde wel mede lijden met haer droeve tranen: con doch zijn ooghen en ghelaet, wel onbeweeghlijck houden, zijn mondt was soo vol ghedults, en de reden hadde alle leden zijns lichaems soo ghehoorsaem onder haer ghebodt, dat sy den ooghen t'schreyen verboodt, de tonghe het spreken, en t'herte het beven en t'suchten, dewijl het ongelegen was hem te openbaren, oft te kennen te geven, om d'ongeschicte Vryers van zijn Huysvrouwe, die sy Weduwe meenden te wesen. Wislijc die zijn inwendicheyt soo verheeren can, is een Coningh zijns selfs, en een groot Meester: maer een ongheschickt clappaert is als een onbemuerde Stadt, een huys sonder deur, en een onghesnoerde Buydel, en een yeghelijcx verdriet: gaet hy eenen* siecken besoecken, hy doet hem meer wee als de sieckte self: is hy in een Schip, hy is t'reysvolck moeylijcker als de Zee: looft hy yemant, hy is hem moeylijcker als oft hy hem verachtede. Soo dat menigh Mensche, al is hy niet oneerlijck, oft van quaden leven, wort ontciert met zijn veelsnappighe ongheschickte tonghe. Waerom den wijsgieren Zenon ons tot een leerlijck voorbeeldt* mach verstrecken: want binnen Athenen was eenigh treflijck Borger, die te gast hadde den Ghesanten van den Coningh van Persen, en wetende dat sy daer ghenuecht in hebben souden, noodde daer by den Philosophen, oft Wijsgiere van der stadt Athenen: Alsoo nu dese begonden met den Ghesanten spreken, en hun wijsheyt vast uyt storten, sprack Zenon niet een enckel woort. Waerom dese Persische Heeren hem vriendlijck toefden, en toedroncken, seggende: maer Heer Zenon, wat sullen wy den Coning onsen Heere doch van u seggen. Niet anders (seyde hy,) dan dat ghy hebt ghesien t'Athenen een* oudt Man, die aen tafel can swijghen: hier twee besonderheden te kennen gevende: te weten, oudt, en aen tafel, oft by den Wijn: want oude luyden veel tot clappen zijn gheneghen, en sonderlinge by den Wijn, den welcken t'gemoedt dickwils lossen toom geeft. Waer op t'oude spreeckwoordt wel voeght: Wat den nuchteren in't ghedacht heeft, dat heeft den droncken in den mondt. Soo dat den wijsgieren Bias wel antwoorde, doe eenen snappaert hem bespottede,* en scholdt te wesen onverstandigh, in een blijde maeltijdt, sonder spreken te hebben geseten. Hoe waer dat moghelijck (seyde hy), dat eenen sot, oft onverstandigen, aen tafel oft by den dranck soude connen swijgen? Onder alle Siel-sieckten is het veel snappen doch niet de minste. T'is waer, eenige zijn sorghlijck, eenighe haetlijck, en verdrietigh, ander zijn de bespottinghe onderworpen: maer al dees quaden overvallen t'samen den snappaert, hy wort bespot, yeder weeter af te spreken, hy wordt ghehaet: want hy brengt altijt eenighe onbesuysde quade mare. Hy is in sorghe en ghevaer, want hy can zijn heym-