Maer wat voor stouter handt trock haer het hayr dus uyt?
En dorst haer suyver borst, met naghels soo aencleven?
Sy dedet laes haer self, te rechte gram met beven
Op den Vlysses bergh, om dat (doe al te slecht,
Het Griecks heyr Richter was) het onrecht wel ghedreven
De waerheyt overwon, door vonnis teghen recht.
Maer om nu onse meeninghe te senuwen, oft onder stutten, dat het recht, oft ghelijck eyndlijck het hooft verheffende, noch wel boven te drijven comt, sullen wy dese ander Epigramme van Martialis hier by voeghen.
Eens doe Vlysses hing in macht der golven brack,
T'onweer in vochten schoot heeft swaer en breed ghecreghen
Des soons Pelei schildt, die den Itacher swack
Qualijck voeghende droegh, des Aiax hem doorstack,
Als doodslagher zijns selfs, door onghedults beweghen:
Maer siet de rouwe Zee was meer tot recht gheneghen.
Als twee Atreeusche self, oft alle Griecken laf,
Want sy heeft metter vloedt Achillis schildt ghedreghen,
Niet op Itacher strandt: dan juyst op Aiax graf.
Aengaende nu den ondergang van dat machtige Troyen, dat van den Griecken* vyerigh vernielt, over hoop gheworpen, en tot asschen ghemaeckt is geworden, vele houden dat het door de Godlijcke rechtveerdicheyt, om zijn vermeten ongherechticheyt, Vrouw ontschaken, en rooverije, by den meesten aldaer ghedaen, toeghestaen, en beschermt zijnde, is ghestraft en gheplaeght geworden, dewijl sy dat Hemelsche Palladium, de Hemelsche heerlijcke wijsheyt (daer in't vijfde Boeck van is verhaelt) gewelt deden, en qualijck in hun Stadt bewaerden: dat Priamus soo leelijck stuck door den vingheren aensagh, en niet en strafte, oft ten minsten niet en beterde, met wederom te geven d'onschaeckte Vrouw, met den ghestolen rijckdom, daer doch t'recht der beleefder gastvrijheyt soo schandich was bevleckt, met al t'ondanckbaer boosheyt begaen door Paris, aen zijnen vriendlijcken weerdt Menelaus, die hem soo heerlijck* onthaelt, en als een Conings soon getoeft hadde. Aldus worden Steden en Landen door boose ongherechticheyt, en Wet breucken verdorven en vernielt, soo men bevindt dat het toeghegaen is met veel schoon edel hoogh vermaerde Steden, die overvloedich van rijckdom, en weeldighe Borghers plachten te bloeyen, vol cierlijcke hooghmoedighe ghebouwen, welcke met verheven stoute voorhoofden den Hemel te terghen bestonden, oft te ghenaken schenen, van welcke oock niet als den naem schier overbleven en is: want de vuyle onmaticheyt, overdadicheyt, boosheyt, en ongherechticheyt hebben hen tijtverdrijf gehadt, met dese glat in den grondt te werpen, oft overhoop te leggen, daer naer met hulp van den tijt, en oudtheyt, al met doornen, distelen, boomen, en doncker wildernissen t'overdecken, en dan met felle wilde Beesten, en alle vuyl onghedierte van nieuws te beborgeren, en besetten: t'welck* alle mercklijcke spieghelen zijn, die met aendacht aenghesien moeten worden. Waer toe oock het lesen der gheschiedenissen mach dienstigh wesen, en vrucht doen, als men ernstigh waer neemt, en let op de oorsaken, waer door de Landen verdorven, de Steden vervallen, de Coninghen en Heerschers te gronde ghegaen, en de Volcken uytgheroeyt zijn gheworden: met meer leerlijcke