spreeckwoordt veel te waerachtigh wort bevonden: Dat een Vader en Moeder wel seven kinderen voeden: maer seven kinderen niet een Vader en Moeder. Doch comt alle weldaet, die men den Ouders doet, met vol ghedouwden schoot wederom t'huys, ghelijck de Poeten versieren, dat AEneas voorspoedich was, en ten lesten weerdich by den Goden opghenomen te worden. Desen AEneas wijst oock aen, dat een Vader neffens zijn Ouders, besonderlijcke liefde moet hebben, en bewijsen zijn kinderen met op te voeden, onderwijsen, en voor te gaen in een eerlijck vroom leven, en leydense alsoo uyt den vyere der verderfnisse. Dat den Man oock zijn Huysvrouwe als zijn eyghen vleeschlijck lichaem beminnen moet: want AEneas zijnen Vader latende buyten t'vlammende Troyen, liep daer weder in, om zijn verloren Vrouw te soecken. Het valt wedersijdts tusschen Man en Wijf, doch in't Echt beleven al te veel ghebrecx: want menigh grouwlijck Houwlijck, met al te weynigh liefde-soudeersel is ghevestight, oft t'samen ghecleeft. Dat de Eegaden niet malcanders verlossinghe, oft behoudenis, maer verderfnis vorderen, en een yeder leght het van hem op een ander: want eygen schult en ongelijck, schijnt can qualijcken van yemandt worden ghekent. Al oft het sulck een mismaeckt Bastaert waer, soo schots vercleedt en toeghemaeckt, dat hem elck verloochent, en van hem tot een ander t'huys wijsende verseynden. De dochteren van den Priesterlijcken Coningh Anius, die van Baccho de gave hadden, alle dingen* met aenroeren in Coren, Wijn, en Oly te veranderen, en door Agamemnon vervolght, om door hen t'Griecx legher voor Troyen te spijsen, in Duyven wordende verandert, wijsen aen, hoe dat de ghene die van in der Ieught van rechter herten Godt soecken en dienen, worden metter tijdt heel Godtvruchtigh: en hoe seer op der Weerelt gequelt oft benouwt, blijven eenvuldigh als Duyven, vlieghende en stijghende op, uyt dees aerdtsche verganglijcke dingen, met Siel en gedacht tot de Hemelsche, volherdende in alle deughden, met een eerlijck slecht en oprecht leven. De swierende dwalinghen die AEneas ter* Zee heeft ghedaen, en alle de swaricheden die hy op den wegh hadde, aleer hy tot het voorgeschickte Italien con in rust comen, wijsen aen, dat in de beroerlijcke biter Zee deser Weerelt, geen seker rust-haven en is, daer men den ancker zijner hopen oft betrouwen vestighen mach: voor wy en zijn tot der van Godt beloofde Siel-rust ghecomen. Dewijl wy in de reyse AEneae vinden de twee Schip verdervende ghedrochten, Scylla, en Carybdis, sullen de selve hier t'samen voornemen, alhoewel van dese Scylla in't naevolgende Boeck volght.
Van Scylla, en Charybdis.
Dese Scylla, was dochter van Phorcys en Hecate, die oock Crataeis wordt geheeten: doch wordt dese Scylla gheseyt de dochter van Typhon. Elder in't achste Boeck, hadden wy Scylla de dochter van Nisus voor, daer sommighe geen onderscheyt van en maken. Doch nae anderen meeninghe, zijnder twee gheweest, d'een Voghel, en d'ander Steenclip gheworden wesende. Nu onse steenclipsche Scylla was (seghtmen) een seer schoon dochter oft Nymphe, soo datter Neptunus by sliep, t'welck zijn Vrouw Amphitrite vernemende, vergiftighde de borne, daer Scylla ghewendt was te baden, waer door sy beraest in de Zee sprongh, en in een Zee-ghedrocht veranderde. Doch onsen Poeet in zijn volgende Boeck seght, dat het Circe was, die haer eenen hoeck