en wel singhen, zijn verganglijcke dinghen. AEneas (soo onsen Poeet schrijft) quam aen in Italien aen den Tyber-mondt, dat nu Ostia heet. Hier hadde den Coningh Latinus zijn wooninge en wesen. Hier trouwde AEneas (nae grooten krijgh tegen Turnum, Coningh der Rutilen) Lavinia, Latini dochter: Daer bouwden de Troyanen, tot seker rust-plaets ghecomen wesende, vroylijck een Stadt, die sy nae hun Coninginne noemden Lavinium. Dees Stadt liet Ascanius, na AEneae doot, zijn Stief-moeder, en timmerde Alba. Hier heerschte* hy 28. Iaer, en liet t'Rijck zijn stief-broeder Sylvius, daer alle navolghende Albaensche Coninghen Sylvij nae ghetoenaemt waren. Syvius heerschte 29. Iaer, zijn soon AEneas 31. Iaer. Nae desen heerschte zijn soon Latinus, en soo voort Alba, Athis, Capis, Capetus, Tiberinus, die in de Vliet Albula verdrenckende, haer den naem Tyber nae hem liet behouden. Nae hem Agrippa, Romulus, Aventinus, die den Roomschen bergh Aventinus den naem gaf. Procas zijn soon hadde twee sonen, Numitor en Amulius: den oudtsten, Numitor, hadde t'Rijck van den Vader over: maer Amulius stieter hem uyt, dodende AEnitus, Numitors soon, op de Iaght, en maeckte Numitors dochter Rhea, die oock Ilia hiet, een Vestaelsche Nonne, op datter geen nacomelinghen hem in den wegh souden comen. Welcke Rhea na seven Iaer by Mars (so men meent) twee sonen baerde, Romulus en Rhemus, des sy van haer Oom ghevanghen, en levende ghedolven werdt, soo Dionysius Halicarnasseus getuyght, en sondt de kinders in den Tyber te verdrincken, doch van den knechten maer op den cant oft Oever des waters ghestelt wesende, souden van een Wolvinne ghesooght, en van Faustulo, oft Fausto, s'Coninghs Herder opghevoedt zijn, Herderen gheworden, Amulium verslaghen, en hun Groot-vader Numitor weder in't Rijck van Alba ghestelt, met hulp van veel Herders en Boeren. Dees twee Broeders hebben met desen aenhang gebouwt een eygen Stadt, ter plaetsen daer hun Faustulus op hadde ghevoedt, te weten, op den bergh Palatinus. Dese Stadt, nae Romulus gheheeten Roma, is van cleen soo groot gheworden, datse naemaels de Weerelt over ghenoegh bekent was, als men maer en seyde, de Stadt, als die alleen Stadts naem boven alle ander, als Stadt aller steden, weerdigh was: want sy ontrent binnen vijf hondert Iaer heel Italien, en binnen twee hondert, schier de heele Weerelt onder haer ghehoorsaemheyt heeft ghebracht, door goede Wetten, wijsheyt, eendracht, maticheyt, sterckmoedicheyt, vlijt, en weerbiedighe handen, die sy seyden veel, oft alle dinghen te vermoghen, hebbende voor spreeck-woordt ghemeenlijck in herte en mondt, liever eerlijck te sterven, als schandich te leven. Onsen Poeet roert aen van den Grieck Diomedes, die van Turnus te hulp was gheroepen:* doch hem verontschuldichde, geen bequaem volck te hebben. Desen Diomedes, soon van Tydeus en Deiphila, in den krijgh voor Troyen hebbende Venus in de handt, en Mars in den buyck ghewondt, was seer ghehaet van Venus, soo datse AEgiale zijn Wijf seer quelde met haer minne-vyer, en dede vlammen op een Ionglingh Cometus, soo dat Diomedes te Argos t'huys comende van Troyen, vondt het spel heel verdeelt, en soo gestelt, dat hy bevondt niet raedtsaem daer te blijven, maer om in versekertheyt te leven, quam in Italien, in den hoeck van Apulien, doe Daunien gheheeten, naer eenen Daunus, die daer heerschapte: welcken van zijn vyanden beleghert wordende, en de strijdtbaerheyt Diomedis verstaende, ontboodt hem ter noodt om hulp, hy