soude hem te loon een deel des Rijcx in gheven: t'welck nae d'overwinninge* der vyanden, besonder door Diomedis cloeckheyt vercregen, gheschiede. Dus bouwde Diomedes een Stadt om Hof houden, Argyrippa, nu Benevent geheeten. Doch eerst gaf hem Daunus niet dan den roof der vyanden: want t'was ghestelt in't vonnis van Athaenus, Diomedis bastaert-broeder, of hy soude hebben al den roof, oft t'Landt dat sy op den vyanden hadden gewonnen: maer Athaenus verlieft op Evippe, Dauni dochter, wees Diomedi anders niet toe als den roof: hier was Venus mede-werckster in: doe werdt dat Landt door Diomedis ghebedt tot den Goden onvruchtbaer, en het storven meest alle de beesten. Daunus door t'Geheymnis verstaende d'oorsaeck vredichde Diomedem:* maer heeft hem naemaels laegh legghende ghedoot: waerom de medeghesellen Diomedis, die hem uyt Griecken daer ghevolght waren, in Voghelen, Diomeden gheheeten, van droefheyt souden zijn verandert. Ander seggen, gelijck oock onsen Poeet, in Voghelen, die den Swanen seer ghelijck zijn. Sommighe meenen dat het Reygers waren, die men daer veel vondt by Diomeda, Stadt ghebouwt van Diomedes. Sijn Stadt Argyrippa, werdt daer nae* ghenoemt Apulis, daer t'Landt den naem van houdt. Wy moghen sien hier een singhevende aenwijs te doen. So is te mercken aen Diomedes, die van Venus ghestraft was, om dat hy haer voor Troyen de handt ghewondt hadde, hoe quaet het is de Godtlijcke liefde te wederstrijden en ghewelt te doen: oft dingen die haer hinderlijck zijn. Sijn medeghesellen werden Voghelen, waer by verstaen wort, dat wanneer yemandt in noodt en teghenspoet vervalt, die eerst zijn vrienden waren, crijgen vleugelen, en vliegen van hem wegh. Doch dese vertellinghe voor verhaelt, is onghelijck die van onsen Poeet, welcken seght, datse veranderden in Swaen-gelijcke Voghels, om de lasteringhe Veneris, om datse soo veel door haer hadden gheleden: Dit wijst aen, hoe quaet de grouwlijcke Godslasteringh is: En hoe onbehoorlijck de Godt terghende Menschlijcke onverduldicheyt, datmen niet ootmoedelijck, lijdtsaem, met danckbaerheyt aen en neemt, het ghene men van Godt den Almachtighen ontfangt: want dan wortmen onstadich, onmatich, wanhopich, en lichtveerdich in zijn ghedachten en ghemoedt, recht ghelijck de Voghelen in de locht menigherley wijse keeren en swerven. Den ongheschickten Herder Apulus,* in wilden Olijfboom verandert, om dat hy den dansende Nymphen quelde en bespottede, en verandert wesende, noch niet als bitter vruchten voortbracht, wijst aen, dat den ondeughdigen snooden Mensch, of hy van Landt, staet, oft cleeren verandert, blijft altijt die hy is, sonder zijn quade verharde zeden te veranderen. De schepen AEneae door Turnum verbrandt, en van de* Goddinne Cybele in Zee-Goddinnen verandert, wijst aen, dat hoewel de doot te niete doet de lichamen der ghener, die uytnemende zijn gheweest, in alle vromicheyt, deughdelijcke en eerlijcke wercken, en met veel strijdt en arbeydt zijn gheraeckt, met dese broosche vaten oft schepen deser lichamen, ter haven des gherusten ghemoets, soo worden sy verandert in onsterflijcke Zee-Goddinnen, dat is, hun gherucht van heerlijcker ghedaent en wesen, blijft in de Zee deser Weerelt noch onsterflijck, en in wesen: welcke goede geruchten anderen opwecken, en de handt reycken, om oock eerlijck en deughdich te leven, en ter rust-rijcke haven te moghen comen. Dusdanighe meeninghe heeft oock de Fabel van AEneas, die hoogh by den Goden was opghenomen:*