hebbende Turnum overwonnen: want die soo Godsvruchtigh, den Ouderen weldadigh, en heel deughtsaem leven hebben geleydt, die verwinnen de doot, en haer ontreckende, des naems eerlijck gherucht, soo dat sy onder den Goden, by alle vrome in grooter weerden, eeuwigh in ghedacht worden ghehouden, en bewaert: het sterflijck afgheleyt, oft afghewasschen, blijft alleen hier beneden, dat is het lichaem als nietigh, van der aerden, wort weder tot aerde. Vertumnus, die by den Griecken hiet oft was Proteus, soo gheheeten* nae zijn veelderley veranderinghen, ghelijck wy in't tweede Boeck hebben gheseyt, heeft om te vrijden Pomona, Appel en Fruyt-Goddinne, hem verandert in alderley ghedaenten: ten lesten in een Wijfs ghestalt, het welck hy verlatende, heeft hem gheopenbaert in het wesen van eenen schoonen jonghen Man, en werdt van Pomona aenghenomen. By Pomona sullen wy ghelijcken de deught: want met dry Appelen waren uytgebeelt de dry deughden in Hercules, te weten, de verwinninghe van gramschap, giericheyt, en vleeschlijcke wellusticheyt. Oock waren Herculi de Appelen, hem te Thebes gheoffert, aengenaem: t'welck zijn begin had, datmen ging om Hercules Offerhande te doen, en datmen over de seer ghewassen Vliet Asopus niet en mocht, offerden de kinders eenen Appel, die sy op vier stockskens stelden, als op vier beenen, en twee stockskens staken sy daer op voor de twee hoornen, bootsende soo den Stier, oft Ram, en dit was den Godt aenghenaem. Wie dan tot der deught wil comen, heeft grooten vlijt te doen, het zy in wat staet hy is, en hem te gevoeghen nae tijdt, noodt, en alderley gheleghentheyt: en ten lesten aflegghen alle Vrouwlijck wesen, cleenherticheyt, lafheyt, luyheyt, en het steunstocksken der traecheyt, hem bewijsende cloeck en Manlijck, met alderley schoon en blinckende wercken, soo sal de deught hem willigh te deele worden, eerlijck ontfanghen, en becroonen. De Fabel van Iphis wijst aen, wat groote dwaesheyt* dat het is, hem te laten verwinnen van de dulle raserije, die men t'onrecht noemt liefde: waer door dickwils gheschiet is, dat Menschen door ontsinnige mistroosticheyt Natuere soo schandelijcken ghewelt hebben aenghedaen, dat sy scheyndende hun eyghen handen aen hun selven, hun eygen Beulen geworden zijn, waer aen de Ieught sich heeft te spiegelen, datse de deught der maticheyt betreffende, haer niet laet van dese dwase raserije allencx verwinnen: want de Iongers indien sy voor handen hebben te vrijden een steenhertighe Anaxarete, sy vinden wel een willighe Pomona, oft beweeghlijcke Thisbe, nae hunnen staet, sonder Iphis hartneckigh te volgen, die van cleenen staet wesende, wouw soo rijcke heerlijcke dochter vercrijghen te Houwlijck. Anaxarete, datse van de wraeck-Goddinne Nemesis werdt ghestraft, en can ick niet toestaen dat sy sulcke doot verdiende, dewijl een dochter behoort in vrijheyt ghelaten te wesen, wie sy nemen, oft laten sal, nadien dat sy heeft toe te sien, wien sy de handt gheeft, om haer leven mede te leyden, en op deser Weerelt den tijdt eerlijck en vreedlijck mede over te brenghen: Doch wanneer haer een voorcomt, die haer tot Echt aensoeckt, en haer niet bevalt, heeftse met wijse en beleefde woorden hem af te segghen, sonder Anaxarete te volghen, die in dit deel schult te gheven is, datse niet dede als met den armen Iphis hooveerdelijck schimpen en gecken, ghelijck de lichtveerdighe voor een wijse hebben, die voor Nemesis oock te vreesen hebben.