Den oncuyschen Mensch, wort by den Centaure beteyckent: want (seght* een) alle Mensch is geen Mensch: want een die hem tot ondeught begheeft, is een Peerd mensch.
Van den Hondt, en zijn beteyckeninghe.
Den Hondt beteyckent den rechten Leeraer, die onbeschroemt moet ghestadich* bassen, de wacht houden over s'Menschen sielen, en bestraffen de zonden der Menschen.
Met den Hondt wort beteyckent de getrouwicheyt: want den Hondt seer* ghetrouwe is, oock geen weldaet verghetende.
Eenen ghebonden Hondt beteyckent den Krijghs-man, die zijn Hooftman* ghetrouw is, en aen zijnen Eedt is verbonden.
Den Hondt, die (so Cicero ghetuyght) uytnemende is van riecken, wort by* den reucke ghestelt, oft daer mede beteyckent.
Van den Aep, en zijn beteyckeninghe.
Den Aep, oft Simme, beteyckent den ondeughenden Mensch.*
Den Aep beteyckent den geveynsden, dewijle den Aep zijn pisse stracx bedeckt,* ghelijck den gheveynsden zijn ondeught. Oock heeft den Aep slechts eenigh schijn van Mensch, en is doch een Beest.
Met den Aep wort ooc beteyckent onschamelheyt: want hy zijn onschamel* bloot lidt yeder laet sien, en ander onschamel dinghen in yeders aensien doet.
Van den Hert, en zijn beteyckeninghe.
Met den Hert wort d'onvoorsichticheyt beteyckent, te weten, daer hy hem* laet vanghen, tewijle hy luystert nae eenen fluytspeler, want hy de soetheyt des spels geern hoort, en hem selven vergheet.
Met den Hert, waer vooren aen stockskens draden zijn behangen met roode* pluymen, beteeckent vreese: want voortijts in de jaght waren sy soo omvanghen met stocken, waer aen roode vederen ghespannen hinghen, en sy dorsten siende dese verwaeyen, niet aldaer door loopen.
Hy wort gheschildert by t'ghehoor, om dat hy zijn ooren over eyndt hebbende,* seer goet ghehoor heeft: doch als hyse laet hangen, hoort hy schier niet met allen, soo dat hy dan licht te vanghen is, soo Aristoteles verhaelt.
De Hinde by een Borne, beteeckent vyerighe begheerte: want sy van heete* natuere zijnde, heeft geern haer vermaken aen de Borne.
Den Hert met afghevallen hoornen, beteyckent quade avontuer: welcker* afvallen en herwassen, beteyckent der avontueren oft des ghelucks onstadicheyt: de welghehoornde, ghelijcken de rijckeren de hoornloose, die hun goet zijn quijt worden.
Van de Miere, en haer beteyckeninghe.
De Miere met een Coorn-hayr oft graen gheladen, beteeckent voorsichticheyt:* want sy vergadert des Somers, teghen den Winter.
De Mieren wijsen den ghemeenen arbeydt, in hun werck malcander te* hulp comende, jae oock ghenoech eenen ghemeenen staet.
Van den Landt-Ecchel, oft Egel.
Den Ecchel, met zijn scherpstekende borstelen, op een steen oft Altaer ligghende,* met t'hooft en voeten inghetrocken, en als eenen cloot, is te ghelijcken den Man, die een vast en versekert ghemoedt heeft teghen alle toevallen der avontuer, hem houdende ghewapent met de cracht der deuchden.