Van het Vercken, en zijn beteyckeninghe.
Het Vercken, ligghende in't slijck, Roosen vertredende, wort gheleken den* Man, die van goede zeden afgescheyden, in ondeuchden zijn behagen heeft.
Het Vercken beteyckent oock den onreynen, oft onheylighen.
Den wellustighen, onkuysche wellusticheyt, en de luyheyt: dese worden* al met t'Vercken beteyckent.
Van de Geyte, en haer beteyckeninghe.
Met de Geyte wordt beteyckent het goet gehoor: en eenige meenen, datse* de windt inhaelt en uytblaest, door d'ooren so wel, als door de neusgaten.
Met de Geyt, de Satyren oock daer onder begrepen, wort d'onkuysheyt* beteyckent.
De Geyte beteyckent de Hoere, die de jonghe knechten verderft, ghelijck* de Geyt de jonghe groen spruyten afknaeght en scheyndet.
Van het Schaep, en zijn beteyckeninghe.
Het Schaep, oft Schapen, worden geleken de ghemeen onwetende Luyden.* Den Roomschen Fabius Maximus, om dat hy in zijn jeught heel eensaem, en swijghende was, en ghemeent tot leeringhe onbequaem, werdt Schaep toeghenaemt.
T'Schaep, besonder t'Lam, beteeckent onnooselheyt.*
T'Lam beteeckent oock sachtmoedicheyt.*
Van den Ram, en zijn beteyckeninghe.
Met den Ram wort beteyckent stoutheyt, en vermetenheyt: want hy altijt* is gheneghen te stooten, van als hy hoornen begint te hebben, en stelt hem oock teghen de Menschen, waerom hy onder d'Hemel-teecken misschien Mars oock toegheeyghent is.
Den Ram was een teecken des Krijghs by den Ouden. Als sy krijgh met* goede reden aennamen, sonden sy by den boodtschapper eenen Ram, die sy op der vyanden landt lieten.
Twee t'saem stootende Rammen, beteyckenen twee, die een dochter vryden,* oft soo yet t'samen om strijdt begheeren. Oft beteyckent oock den krijgh tusschen twee Coninghen: ghelijck Sannasaro wel te kennen gheeft, in't eerste van zijn Arcadia.
Mercurius, hebbende op zijn schouder eenen Ram, beteeckent gesontheyt, om* dat d'oude Heydenen seyden, dat hy gaende om de Stadt, den Tanagreen hielp van de Pest. Sy schilderden hem daerom soo, en hieten hem Ram-drigh.
Het hooft van den Ram beteeckent verwinninghe, oft stoute daet: want* Hammon, Coningh van Egypten, hebbende groote krijgh-daden uytgericht, droegh op zijn hooft, aen zijnen hoedt, wrongh, oft muts, een Rams-hooft. Eenen Ammianus looft grootlijc het cleedt van den Coningh Sapot, t'welck ergen daer het stoot, hadde een schoon gouden Rams-hooft. Sommige meenen, Hammon hadde twee cleen hoornkens aen beyde sijden zijns hoofts. S'ghelijcx mochtmen meenen van Lysimachus, in wiens penningh men zijn hooft oock siet gehoornt met Rams-hoornen, die achter om zijn ooren comen, waer van d'uytlegginghe Appiani is, dat hy ten tijde zijns voorsaedts den grooten Alexander, eenen ontloopen Offer-stier by den hoornen vattede. Ick acht of de Rams-hoofden, die men te Room aen den oude graf-steenen, oft so elder siet ghebruyckt, en aerdich te passe gebracht tot vercieringe, met bloem en fruyt-