oock de veerdicheyt, en vlijt: maer veel wort hy gehouden voor de Hope, als* hy t'hooft en t'gesicht verstopt heeft, en dat uyt dese spreuck, Nae de duysterheyt hope ick het licht.
De Duyve.
De Duyve, oock een van Venus Waghen-peerden, wort voor de liefde gehouden:* want sy malcander schijnen kussen. Sommighe willender een gheestlijcke liefde mede beteyckenen. Sy wort oock ghenomen voor d'eenvuldicheyt,* om datmen leest, eenvuldich als Duyven: en om datse sonder galle is, voor de goedertierenheyt.*
De Tortel.
Met de Tortel, sittende op een dorre tacksken, wort den weduwlijcken staet* beteyckent. De Tortel beteyckent oock kuysheyt.*
De Swaluwe.
De Swaluwe wort ghenomen voor snapperije, oft veel ghesnaps: oock* voor den Lenten, om datse altijts met den Lenten wedercomt. Oock voor* den ontrouwen vriendt: want sy is ons des Somers by, als wy voorspoet* hebben, en veel vruchten, maer s'Winters, als men den meesten noot heeft, is sy van ons gevloden. Sy soude oock met haren nest, van slijck gemaeckt, aenwijsen het Bouwmeesterschap.*
De Swaen.
De Swanen, die eenighe seggen wel te singen, bysonder in den ouderdom, worden geleken by den Poeten, die in den ouderdom best dichten. Van dit singen* der Swanen weet Plinius niet te schrijven: oock en vindtmen hier te lande schier geen Voghel, die soo weynigh gheluyt gheeft. Het moeten in Griecklandt eenighe ander zijn gheweest. De Musijcke wort uytghebeeldt met een* deel Swanen, op den Oever van een Vliet singhende, zijnde verweckt door eenen Zephyrus, te weten, een kindt datter by staet, hebbende vleughelen, en blaest bloemkens uyt: want die Swanen ginder in verre landen schijnt singhen seer soet, als den Westen wint waeyt.
Den Nachtegael.
Den Nachtegael wort oock ghestelt tot een teecken van de Sang-const, oft* Musijcke.
Den Paepgaey.
Den Paepgaey wort ghehouden voor de welsprekentheyt.*
D'Exter.
D'Exter gheeft bewijs van clapperije.*
Den Pouw.
Den Pouw wijst aen d'oneere des Rijckdoms: want als den Pouw ten* moysten is, met zijnen opgheheven openen steert, is hy alleen schoon van vooren, maer niet van achter, oock niet schoon van voeten. So oock den Rijckdom ghelijckt wel schoon: maer sietmen somtijts te rugge, hoe hy vercregen wort, so is het dickwils schricklijck en leelijck om aensien. Eenen ouden Pholylides seght, t'goet doet hooghmoedigh zijn, en t'quaet doen menichvuldight. Om dit uyt te beelden, most den Pouw met verheven steert, eenen voet om hoogh heffen. Den Pouw wijst aen den hooghmoet: want als hem veel staen,* en besien, rijst hy den steert. Sijnen steert alleen, bewijst d'ongestadicheyt des rijckdoms:* want desen steert valt met t'vallen des loofs, en wast met het wassen.