ghen
can. Maer den voet staende op eenen steen oft aerde, bewijst stantvasticheyt.* Hy beteyckent oock eenen grondt-steen,* oft grontvestinghe: tredende op schatten, Croonen, en cranssen, beteyckent ootmoet,* oft verachtinge des rijckdoms, en tijdlijcke eere. Voet op voet, beteyckent rust:* dit wort waerghenomen aen beelden, die men maeckt aen den graven.
De Knien.
Twee gheboghen knien, bewijsen ootmoedighe onderwerpinghe.*
Den Vinger.
Den wijsvingher op den mondt, bewijst stilswijghen:* in sulcken doen oft ghestalt wort gheseyt Harpocrates en Oros gheboren waren, oft ter Weerelt quamen. Den Ring aen den Ring-vinger, dat is, naest den cleenen, bewijst den Houwlijcken* band. En alsoo den Ring is een teecken der dienstbaerheyt, oft onderworpenheyt, steeckt den Bruydegom de Bruydt eenen aen, bewijsende, dat sy hem dienstbaer oft eyghen is.
Van den Circkel.
Den Circkel, om zijn rondicheyt en oneyndlijckheyt, hebben d'oude Egyptsche willen hebben tot een beteyckeninghe van den eeuwigen Godt.* Sy hebben oock de Sonne.* Mane,* en Weerelt daer mede aenghewesen.
Van t'viercant.
Met een recht viercant wort beteyckent een oprecht deughlijck Man:* want ghelijck t'viercant heeft vier effen streken, en vier hoecken, soo is zijn ghemoedt, werck, woordt, en gherucht oprecht, eerlijck, en loflijck.
Den dry-hoeck.
Hier by wort het recht* oft Iustitie gheleken, om dat den dry-hoeck over al ghelijck is.
Van de Mutse, oft Hoedt.
Met den Hoedt, wort besonder aenghewesen de vrijheyt:* want oudts tijts de Slaven geen Hoeden mochten draghen, dan vry ghemaeckt wesende, gafmen hun den Hoet. Hier uyt is van oudts gecomen t'Hoedt-weeren, en hooft-ontdecken voor malcander, tot bewijs, dat d'een den anderen hem aenbiedt zijn dienaer te wesen: so in Italien de wijse in't voorby gaen en groeten is te seggen, Ick ben u dienaer. Sulcx bewijst oock t'hant-bieden, als voorhenen is verhaelt.
Scepter, oft Rijck-staf.
Den Rijck-staf, oft Coning-staf, beteyckent Coninglijcke macht:* d'Egyptsche maeckten op t'eynde Scepters een open oogh, bewijsende, dat den Coningh, neffens zijn macht in zijn heerschen, moet wesen wacker, en toesichtich,* oft opsichtich.
Des Conings Croon.
Eenighe meenen, dat de Croon beteeckent de Wetten,* die aen malcander vast hanghen als een Croone, en datse niet ghescheyden noch ghebroken mogen worden: vergelijcken daerom de Croon een heyninghe, oft muyr: sy beteeckent eere,* en den Bloemkrans vroylijckheyt.
De Muyren.
De Croon wort ghenomen voor de mueren van een Stadt.* Waerom Anacreon seyde: De Croon der Stadt, Leydt neder plat. Noch houden eenighe de Croon van den hoorn zijn hercomst te hebben, en dat by den hoorn t'Coningrijck wort gheleken, en by de cracht,* soo wy noch gheseyt hebben. Waerom