Horatius seght van Bacchus: Siet daer, ghy geeft oock hoornen t'arm volck. En Ovidius erghen: Het is een vreucht, als den armen crijght macht.
Den Diamant.
Den Diamant wort by de deught* gheleken, die niet te verwinnen is: oock by de volherdicheyt,* oft een vast voornemen. Maer t'Bocken bloet, is hem meest vyandt: want den lust van vleesch en bloet, oft oncuysche begheerte, is der deught heel teghen, en schadigh.
Den Spieghel.
Den Spieghel houden wy veel voor de kennis onses selfs:* doch wort hy van outs gehouden voor valscheyt,* vertoonende slechs den schijn van t'waer wesen, maer de waerheyt selfs niet: want al wat rechts is, toont hy slincks, en wat slincks is, rechts.
Den Boghe.
Den gespannen Boge, met den Pijl aen de pees, al bereyt te schieten, wort voor krijgh* verstaen.
De Pijlen.
De Pijlen, in eenen bondt ghebonden, liggende eenderley, beteyckenen eenicheyt oft eendracht,* ghelijck den Coningh van Tartarien Scylurus daer mede aenwees zijn tachtentigh kinderen, een weynigh eer hy starf, ghelijck Plutarchus verhaelt, daer hy schrijft van het te veel spreken. Maer de Pijlen ontbonden, en verstroyt, beteeckent tweedracht. *Oft sulcx wort aenghewesen met twee Pijlen die ongelijck liggen, malcander met het strael aen de vederen.
Den Schilt.
Met den Schilt wort besonder aenghewesen beschuddinghe,* afweeringhe, oft bescherminghe.
Het Sweerdt.
Met het Sweerdt wort oock den krijgh* aenghewesen. Het Sweerdt in de handt van Iustitia* oft gherechticheyt, wort verstaen straffinghe: doch d'oude plachten haer te gheven in de rechte handt eenen bos roeden t'samen ghebonden, aen t'eynde hebbende het bijl, op de Roomsche wijse, en in de slincke handt een ghelijck hanghende schael.
De Saegh.
Met de Saegh wort aenghewesen het quaetspreken: *want sy met haer tanden verslindt, en hardt bijtende is, makende oock op den quasten des houts sonderlinghe groot gherucht.
Den Blixem.
Den Blixem beteyckent een seer wijt gherucht* van yet heerlijcx ghedaen: hier toe maeckten die van Egypten de stemme der Locht, te weten, den Donder: welcks beeldt is den Blixem. Met den Blixem wort oock groote snelheyt* beteyckent: ligghende op een kussen, is hy goedertierenheyt* te verstaen, soo men siet in de Munte van Antonius Pius.
De Sonne.
Met de Sonne wort beteyckent den eenigen Godt,* oock d'oprechte waerheyt.* Met de Sonne wort het Iaer *beteyckent, t'somtijden den dagh.*
Van de Mane.
Ghelijck eenighe met de Sonne hebben de Godtheyt te kennen gegeven, soo hebben sy met de Maen de Menschlijcke natuere* oock beteyckent, om der