Manen veranderlijckheyt: De Mane met den hoornen om leegh, beteeckent de maendt.* De Mane beteyckent oock d'onstadicheyt* van s'Menschen geest.
De Sterren.
Met de Sterre, beteyckenen sommighe Godt:* sommighe oock de Siele* van een verstorven lichaem: en de morghenstonde met de dagh-sterre, Venus wesende.
Den Ancker.
Den Ancker die rust, beteyckent vasticheyt, en stilheyt: wesende met eenen Dolphijn bewonden, wijst aen maticheyt.* Daer wordt oock met den Ancker hope* aenghewesen.
Den Visch-haeck, oft Anghel.
Den haeck, die den Visschen schijnt te spijsen, en ghevanghen houdt, beteeckent bedrogh.*
De Lampe.
Een brandende Lampe, beteyckent het leven* des Menschen: de Oly, des levens vochticheyt, die s'lichaems hitte onderhoudt. Het vyer van een Fackel dat uytghelescht wort, beteyckent een doot,*die door gewelt wort veroorsaect. Daer t'vyer van een Keerse, Fackel oft Tortse, van selfs door ghebreck van stoffe uytgaet, is een natuerlijcke doot* te segghen. Met de Lampe wort oock verstaen de wakentheyt* en nachtsche vlijt: waerom in grooter weerden waren bewaert de Lampen van Demosthenes, Aristophanes, Cleanthes, en Epictetus.
Den Fackel.
D'Egyptsche Priesters, gelijck sy met t'water, en bysonder de Zee, verstonden voor haet en nijt,* verstonden sy met t'vyer de Liefde,* waerom Cupido den Fackel over al wort ghegheven. Liefde die onderlinghs* is oft van weder sijden ghelijck, wort afgebeeldt met twee Fackels t'samen ghebonden, over eyndt oft in cruys, en brandende: maer de Fackelen met t'vyer om leeghe, beteyckent twee doode gelieven,* dese worden aen de graven gemaeckt.
Den Roock.
Den Roock beteyckent ons vluchtighe cort leven:* oock de droefheden* des levens: en onwetentheyt,* ghelijck het vyer leeringhe oft wetenschap bewijst.
Den Drytandt.
Met den Drytandt wort verstaen de Zee.*
Den Ploegh.
Den Ploegh beteyckent den Landt-bouw.*
Den Breydel.
Men houdt den Breydel voor een teecken van maticheyt,* oft zedicheyt, oft bedwinghlijckheyt.
Den Spinrock.
Den Spinrock, en de Spille daer den draet is ghebroken, bewijst de doot.*
De Stricken.
Stricken, beteyckenen heymelijck bedrogh,* en loose aenslaghen, oft bedrieghlijcke laghen.
De Ketten.
De Ketten, beteyckent de boose snoode wercken,* die aen malcander hangen, oft d'een uyt d'ander voortcomen, ghelijck de Ketten met den schakels t'samen hangt.